Amsterdamse Waterleidingduinen 1

De hele zondagochtens is het koud en druilerig weer, tot een uur of drie. Dan stopt de regen en komt helder blauwe lucht in de plaats van de grauwe.  Eerst lopen we een rondje door de polder met Timber en tegen vijf uur besluit ik naar de Amsterdamse Waterleiding Duinen te gaan. Tegen die tijd zal het niet meer zo druk zijn. Op de parkeerplaats bij De Zilk staan toch nog zo'n 60-80 auto's. Dat valt tegen. Ik besluit direct na het wildrooster van het pad te gaan (dat mag hier) en ik zie uiteindelijk maar elf mensen, waarvan  drie in de verte en acht in het laatste kwartiertje voordat ik weer bij de auto terug ben. De toeristische ronde van een beheerder met zijn gasten in de auto even uitgezonderd.

Ook verrassend is dat ik in de eerste twee uur op een enkele ree na geen damhert zie. De verassing is des te groter, wanneer ik net na een duintopje een kalf zie staan die net bezig is om een spitser te gaan worden. Hij ziet mij staan en neemt mij aandachtig in zicht op, dan springt hij met elastische sprongen hoppend weg en blijft iets verder laveien met de skyline van Zandvoort op de achtergrond.