Na vele jaren trouwe dienst

Sommige rastaurateurs beginnen vroeg. In dit geval begint deze, af en toe schrijvende, rastaurateur een dag eerder, in restaurant 't Hilletje in Kootwijk. We hebben daar met een stelletje rastaurateurs van het eerste uur Kees Schmidt in het zonnetje gezet. Hij stopt ermee. De tegenwoordige 'kwaliteit van de vloerbedekking' in het bos was voor hem de druppel die de emmer deed overlopen. "Veel te hobbelig dat bos", aldus de negentigjarige Kees. Onder het genot van koffie met gebak hebben we oude herinneringen opgehaald en Kees met 'kouwe thee' bedankt voor zijn aandeel. Ook kreeg Kees een drietal groepsfoto's, waarvan één ingelijst.

Een druk weekend voor sommige Rasteraars op 15 en 16 november

Eén van de meest belovende herinneringen stamt van zweefvliegveld Terlet. We zagen ze daar vliegen en dat leek ons wel wat. Nou daar is het bij gebleven. We zien ze nog steeds vliegen, maar hogerop komen we niet. Zoals het bij een topartiest hoort heeft Kees op het toppunt van zijn carrière als gekwalificeerd soeproerder afscheid genomen. Bedankt Kees, het ga je goed en we hopen je op een ledendag o.i.d. nog eens weer te zien.

Een exclosure op de Koningsheide nabij Arnhem

Of het vertrek van Kees nog niet erg genoeg is vertrekt Dick uit Lelystad ook nog. Hij heeft een vrijwilligersklus dichter bij huis gevonden. Gelukkig keken Elise Dees en Kiara Bekker naar onze website en zagen daar op zoek naar een stageplaats dat wij aanvulling wel konden gebruiken. Twee weg, twee erbij. Dit gaat goed. Welkom meiden. En ik heb uit betrouwbare bron vernomen dat ze het wel gezellig vonden.
Nu onder leiding van Jan Floor van de gemeente naar de Koningsheide bij Arnhem.


Ter voorkoming van "gefundenes fressen" voor de edelherten heeft de rasterploeg een omgekeerde speelweide, een 'exclosure' (ja ja, hij spreekt zijn talen), op de Koningsheide aangelegd. D.w.z. we houden de kinderen buiten de speelweide waarop we met z'n allen op beleefd verzoek van de provincie 600 eikjes hebben geplant. Daaromheen hebben we 2 meter hoog gaas gezet. Wat zullen die edelherten volgend voorjaar lopen te kwijlen bij het zien van al die frisse jonge groene blaadjes waar ze dan niet bij kunnen. Er stonden zowaar al een enkel teintallen eiken in kleine kooitjes opgesloten die daar poogden tot wasdom te komen. Om ze overeind te houden stond er een paal naast.

Die palen en dat kooitje konden nu weg. Dat viel niet mee. Eén der deelnemers van de vrouwelijke kunne en kennelijk met relevante ervaring gaf het uit de grond tillen van deze palen het gevoel van een bevalling. Nou weet ik na 67 jaar eindelijk hoe dat voelt. Nooit te oud om wat te leren. Het was dus een zware klus.



Dan krijg je als toekijkende pennenlikker jaloerse blikken toegeworpen. Er is altijd wel iemand die denkt dat dat makkelijk is. Hij zou beter moeten weten (weet ie ook wel).
Management is een vak. We kunnen dat dagelijks om ons heen zien. De grondboor komt effe te laat en je hebt meteen een kluit werklozen. Die konden snel aan het eiken planten gezet worden. Toen de boor er was stonden vele bomen al in de grond en heeft de boorploeg zich uit kunnen leven. Dit is werken, zeker als de virussen ook nog hun tol eisen.



Dat is motivatie, hiervoor, namens onze naamgever, dank. Er werden botten aangetroffen, wat het vermoeden deed rijzen dat mogelijk een Romeinse nederzetting aangeboord was. Weer eens wat anders dan olie of gas. Bij het plaatsen van de palen is als variant een nieuwe methode gehanteerd. Het z.g. 'nieuwe wildernis' systeem, d.w.z. de palen staan niet meer in een rechte lijn.




Op dringend verzoek van één der medewerkers, namen worden niet genoemd, dient vermeld te worden dat wij, ook in onze vrije tijd, ons aan de Arbowet houden. Zware gewichten, in dit geval rollen gaas, worden niet getild. Over het gewicht wat wel of niet mag moest nog ter plekke onderhandeld worden. Iedere Nederlander wordt geacht de wet te kennen. Ook verrassend was de kennis over het planten van eiken. Aannemende dat hier woudreuzen gaan ontstaan is een onderlinge afstand van pak weg 1,5 m weinig. Dit probleem is op praktische wijze opgelost. De helft gaat toch dood. Door de mist heen werd om elf uur de aanstormende koffie gespot. Gelukkig was net tussen een stelletje palen een lijntje opgehangen. Daar zouden de nodige jassen aan gedroogd kunnen worden. Het was tenslotte zweten. Ook het enigszins strak bevestigen van het gaas kostte wat zweetdruppels.


Het was kennelijk zo zwaar, dat er op dat vroege tijdstip al geïnformeerd werd in welke thermoskan de ijskoude Jägermeister zat. De jongste assistent kon regelmatig niet helpen met planten omdat ze beide handen vol had met spekkies. Gelukkig maar want Floor is vast BOA. Hadden we met kinderarbeid nog een probleem. Iemand dacht dat hij alle gaten voor de boompjes gegraven had. Nou ja, wat deden de andere rastaurateurs dan? Zich zorgen maken of we per ongeluk een gasleiding van Gazprom zouden aanboren? Het rook misschien, maar niet naar gas. De techniek bleef niet onbesproken, m.n. de brandstof voor de boor. Fijn dat er nog mensen zijn die weten waarmee ze werken. Een zeldzame soort, staat ook op de rode lijst, zuinig op zijn, in de watten leggen. Techniek? Hoe bepaal je de goede hoogte van de bovenste spandraad waar het gaas aan vastgeknoopt moet worden. Daar hebben wij als vakmensen een goede maat voor, een z.g. 'eikpunt', niet te verwarren met een ijkpunt: de hoofdhoogte van een Barneveldse medewerker. Hij stond regelmatig voor (de) paal. De lunch kwam in zicht, bestaande uit heerlijke gemeentelijke broodjes en door onze viersterrenkoks bereide soep van een bekend merk. Voorafgaand werd ik door de jongste medewerkster uitgenodigd voor een glas wijn. Zoiets kan je niet afslaan. Deze antivries werkt al goed tegen de kou, maar hier smelt je helemaal van. Er weer tegenaan! En flink. Het hek begon zich gestaag te sluiten.

Zo snel, dat sommigen ingesloten dreigden te worden. We wilden al entree gaan heffen, het leek wel een dierentuin.



Dieren buiten, mensen erin. Ik zag in het veld nog iets heel bijzonders liggen. Een bijzondere paddenstoel dacht ik. Na zo'n door de jongste telg aangeboden glas wijn kon het ook niet anders. Je ziet het scherp of niet. Het was een klokhuis van een afgekloven appel. De wereld voor een doedelzak aanzien. Om half drie was de boel klaar en stond eenieder na te hijgen en konden we tevreden zijn. Over het werk en over het hergebruik van oud gaas wat we eerder ergens hadden verwijderd. Het kabinet is trots op ons. Dit is nog eens bezuinigen. Heeft niets met doedelzakken te maken. Weten zij veel.

Aldus opgemaakt de pennenlikker