Zaterdag 17 mei verzamelden we ons op een parkeerplaats van de Kroondomeinen. Onder het genot van een heerlijke bakje  koffie of thee , meegenomen door onze gids van die avond Marjan Oudshoorn , maakten we kennis met elkaar. Het zonnetje scheen nog heerlijk en dat gaf mooie plaatjes. Het is een geweldig mooi gebied en heerlijk rustig. `Gelukkig` is het bij het grote publiek nog niet zo bekend en wat mij betreft blijft dat ook zo want anders zou het wild zich niet zo vaak vertonen als nu.  Tijdens het wandelen kwamen we heel wat sporen tegen van het wild.

Zaterdag 17 mei verzamelden we ons op een parkeerplaats van de Kroondomeinen. Onder het genot van een heerlijke bakje  koffie of thee , meegenomen door onze gids van die avond Marjan Oudshoorn , maakten we kennis met elkaar. Het zonnetje scheen nog heerlijk en dat gaf mooie plaatjes. Het is een geweldig mooi gebied en heerlijk rustig. `Gelukkig` is het bij het grote publiek nog niet zo bekend en wat mij betreft blijft dat ook zo want anders zou het wild zich niet zo vaak vertonen als nu.  Tijdens het wandelen kwamen we heel wat sporen tegen van het wild. Niet alleen in het zandpad, maar o.a. ook een boompje wat precies in het midden was aangevreten en een polletje aangevreten gras.

Er is zo´n biologische diversiteit aan begroeiing dat het een aangename verassing is om van een dicht eikenbos met allemaal bosbessenstruiken ineens in een prachtig beukenbos te lopen met allemaal dooie bladeren op de grond en dan vervolgens weer door een licht berkenbos te lopen. In het beukenbos kwamen we een door een ijverige specht bewerkte boom tegen.  Geweldig zijn ook de gigantische tondelzwammen die je hier vindt.

Dit hebben we allemaal te danken aan de Oranjes, tenslotte bevinden we ons in de Koninklijke houtvesterijen die vroeger vooral werden gebruikt voor de jacht en de bosbouw. Stadhouder Willem III bouwde Het Loo en koning Willem III het Aardhuis, wat nu een wildpark is en Prins Hendrik is erg bepalend geweest voor alle bossen.  Heel mooi gezegd: “Groen door Oranje”, wat ook de titel is van het boek over de invloed van de Koninklijke familie van 1900 tot 1960 geschreven door Berthus Maassen en zijn vrouw. Overal in de bossen vind je de hand van de Oranjes terug, zo ook op onze wandeling waarbij we twee grafzerkachtige steentjes tegenkomen. Koningin Wilhelmina had de gewoonte om bij tal van markante bomen in de houtvesterij en bij enkele landschapselementen steentjes te plaatsen. Eentje komen we tegen op de heuvel in het mooie beukenbos, deze is geplaatst  voor de toentertijd vriend van prins Hendrik, Jan Beijer, die  houtvester was bij de kroondomeinen, maar later in onmin raakte met koningin Wilhelmina . Voor diegene die het verhaal over hem precies willen weten verwijs ik naar het blad “Het edelhert” uit 2006 waarin het mooi beschreven staat  http://www.hetedelhert.nl/cms/bladpdf/2006-2.pdf
Midden op de hei komen we bij een cirkelvormig groepje dennen, hoe toepasselijk,  een steentje tegen met de naam van de houtvester die het begin heeft gemaakt met de nieuwe manier van het verjongen van bos. Niet door alles kaal te maken, maar stukjes weg te halen en zo in gedeeltes het bos te verjongen. Voor diegenen die hier meer over willen weten, is het onderzoek “Bosverjonging onder invloed van wilde hoefdieren in het Staatsdomein bij Het Loo” te vinden op   http://edepot.wur.nl/34758 misschien wel interessant.

Naast dit alles hebben we natuurlijk ook wild gezien. Toen we op de hei kwamen, zagen we achter een groep bomen een gemengd groepje herten. Ze onttrokken zich regelmatig aan onze ogen, maar enkele mensen met goede verrekijkers gaven uitkomst. Ook zagen we een zwijn wat rondscharrelen en zijn weg vervolgen.


Al heel wat moois gezien zou je zeggen, maar toen moest het mooiste nog komen. Wie had gedacht ooit in het wild een hert te zien knabbelen aan de blaadjes van een boom en dat zelfs op zijn achterpoten. De weg was versperd door een door de wind afgebroken tak en daar konden we ons mooi verdekt opstellen. Het was geweldig om te zien hoe ze rustig knabbelde aan de blaadjes hoog in de boom, de foto is het bewijs.

Wel niet zo scherp, maar het werd dan ook al schemerig. Op weg naar de parkeerplaats, precies na een bocht in de weg stonden er nog drie herten. Deze waren echter al weg voordat de camera in de aanslag was. Wel kon de laagstaande zon die een prachtig schouwspel in het bos gaf worden vastgelegd.


Bedankt voor de leuke wandeling Marjan.