Foto’s Ronald Goijaerts en Henk Ruiterkamp
In de bebouwde kom van Epe wordt al vanaf rond 2010 veel overlast veroorzaakt door wilde zwijnen.
Ze trekken in groepen door het dorp en vernielen tuinen en gazons, brengen de verkeersveiligheid in gevaar en geven de bewoners een onveilig gevoel. Kijk maar eens op YouTube bij “zwijnen in Epe”
Het college van B & W besloot daarom in 2012 een zwartwildkerend raster te plaatsen langs de noord- en noordoost zijde van het dorp.
Niet iedereen in Epe was voorstander van dit bouwwerk, een kleine maar actieve groep verzette zich met alle middelen tegen de realisering. Elke mogelijkheid om de vergunningverlening te vertragen werd optimaal gebruikt. Nadat de Raad van State ten slotte uitspraak had gedaan in het voordeel van de Gem. Epe was de weg juridisch vrij voor de aanleg. Onze vereniging had al in een vroeg stadium aangeboden om dit raster te beveiligen. Niet dat Het Edelhert zo’n groot voorstander is van rasters, maar als het toch moet, dan wel graag op een veilige manier zodat herten niet het gevaar lopen te verongelukken in de mazen. Het beveligen gaat over de tien centimeter aan de bovenkant, hier wordt klein gaas overheen bevestigd zodat de overspringende herten er niet meer met hun lopers (benen) in kunnen haken. Wij hebben dus het raster niet geplaatst en hebben ook niets met de keuze voor het raster te maken, we beveiligen het alleen.
Nadat de datum bekend was gemaakt waarop onze rasterploeg aan de slag zou gaan in Epe, werden we benaderd door iemand van de anti-rastergroep met het dringende verzoek om dit vooral niet te doen, omdat het hele raster illegaal geplaatst was en binnen een half jaar weer afgebroken zou moeten worden…. We hebben hem beleefd verwezen naar de Gem. Epe. Na enig googelen bleek het een persoon te zijn die bij de Gem. Epe bekend was, en waarvan men niet verwacht had dat hij als “anti” zó ver zou gaan.
Intussen is het raster geplaatst, maar daarmee is de rust niet teruggekeerd. In het raster is een groot aantal doorgangshekjes aangebracht voor fiets- en wandelpaden. De hekjes zijn zelfsluitend, maar het gebeurt nu regelmatig dat deze hekjes bewust opengezet worden met b.v. een tak, zodat de zwijnen gewoon in en uit kunnen lopen. Dit is ook gebeurd bij poorten op de bredere zandwegen. Hier een voorbeeld van zo'n hekje.
Het laatste hoofdstuk (tot nu) is een voorbeeld van sabotage die we in ons 26 jarig bestaan nog niet eerder meemaakten. Aan de bovenkant van een raster wordt steeds een stalen spandraad aangebracht, die het raster zijn stevigheid en spanning geeft. Op onze laatste werkdag ontdekten we dat deze spandraad op tientallen plekken doorgeknipt was. Daardoor verslapt het raster behoorlijk. De effectiviteit wordt er niet door beïnvloed, maar de strakke lijn is weg.
Dat betekende dat een deel van onze werkdag gebruikt moest worden voor herstel van de schade. Ook was er een paal met een bordje met grof geweld afgebroken.
Hopelijk is dit de laatste aflevering van deze soap, en gaan de actievoerders weer hun gezonde verstand gebruiken.