Gistermiddag de Veluwe op geweest op zoek naar mooie plaatjes. Het voordeel van sneeuw is dat het wild je minder goed hoort. Op een gegeven moment kwam ik een wandelaar tegen en ik ben een stukje met hem opgelopen. In de bosrand graasde een aantal damherten. Omdat ze alleen de andere wandelaar hadden opgemerkt, kon ik me snel installeren achter een dennetje. Ze bleven ze rustig staan op een meter of 30 van me.

 


Nadat ik veel damherten had gezien, die vaak aan het schillen waren, kwam ik aan de rand van het rustgebied een heel oud hert tegen. Deze had alleen nog twee kleine knobbels als gewei en liep apart van een kleine roedel, dat tien minuten later aan de bosrand te voorschijn kwam. Aan de hand van het nieuwe boek van Rob Borst kwam ik er achter dat dit hert al zeker 15-16 jaar oud is. Hij stond redelijk ver weg, waardoor de foto’s niet heel goed zijn gelukt. Maar ze zijn toch voldoende om de lichaamskenmerken te tonen.


Onderweg kwam ik een tweetal herten tegen dat in volle galop over de heide rende. Ze waren verstoord door een wandelaar. Een voordeel voor mij was dat ze mijn kant op kwamen en vlak bij weer tot rust kwamen. Één van deze herten had een gewei wat mij deed denken aan dat van een Wapiti (zie foto).



Op de weg terug naar de auto kwam ik nog een klein roedel met geweidragers tegen, die wachtten tot ik voorbij was en toen rustig de heide betraden. Het was al te donker om hier mooie foto’s van te maken. Terug bij de auto kreeg ik door gladheid de auto niet van zijn plek en kon ik eerst de sneeuw wegscheppen bij de banden voordat ik naar huis kon. Het was in ieder geval een prachtige wandeling.