Hallo geachte woudlopers,
Tijdens de j.l. vrijwilligersdag werd mij kenbaar gemaakt dat er woudlopers zijn die mijn kiekjes en bijbehorende proza kennelijk op prijs stellen. Aan dat verzoek wil ik gaarne een vervolg geven. Waarvan akte.
Tijdens een stralend zonnige winterdag op maandag 6 februari j.l. hoorde ik tijdens een wandeling op de Zuid-Veluwe enig gekraak. Ik realiseerde dat wellicht grofwild zich een weg baande door een dicht dagverblijf bestaande uit grove dennen. Terstond mijn kiekkast op scherp gesteld. Wachten lijkt dan een eeuwigheid te duren terwijl de vrieskou een aanslag pleegt op lijf en ledematen. Plotseling aanblik van een prachtig hert -in draf- uit de dekking. Ondanks dat ik tijdens mijn arbeidzame leven in een van de mooiste natuurgebieden van ons land, Nat. Park Veluwezoom, de nodige aanblik van roodwild heb mogen aanschouwen, voelde ik toch weer de adrenaline kriebelen. Mijn oog zocht binnen een fractie van een seconde de zoeker van de camera en mijn rechter wijsvinger de ontspanknop. Na diverse kiekjes te hebben geschoten verdween het hert aan de overzijde van de kaalslag uit het zicht. Gelukkig kon ik mij nu bevrijden uit de verkrampte houding en verstijfde ledematen. Hierna heb ik met een goed gevoel het natuurterrein verlaten.
Met vriendelijke groet,