De patienten hebben 3 weken rust gehad en kunnen weer langzaam een beetje gaan eten en ze mogen bezoek ontvangen.

Ondertussen wordt het wel tijd. Eind maart, begin april is de zwaarste tijd voor de herten, het voedsel is (al lang) op en de vetreserves ook. De laatste loodjes wegen het zwaarst , want het is nu echt interen. Niet de sterkste hebben het overleeft, maar die dieren die het best met de tot hun beschikking staande reserves hebben kunnen omgaan. Weinig verstoring helpt en het is een goede actie om de afgelopen weken afgesloten gehad te hebben.

En niet om de winterslaap van de herten te respecteren, maar gewoon om energie te sparen. Het gras begint langzaam te groeien, lngzaam want de temperatuur wil maar nog niet echt stijgen. Zodra het meerdere dagen boven 10-12 graden is, zal het gras echt gaan groeien en is het leed geleden.

Opvallend is dat er kalfjes in het Fluitbos lopen. Nog niet eerder heb ik hindes of kalfjes hier waargenomen. Het is niet op tellingen gebaseerd, maar ik krijg de indruk, dat er in verhouding meer hindes dood zijn gegaan ten opzichte van vorig jaar. Elders zie ik namelijk kleine roedeltjes kalveren, van drie tot acht dieren bij elkaar lopen. Eerdere jaren zag ik dat niet.

Image

Image

Image
Broodmager hert van circa 4-5 jaar

Image
eds afgeworpen hert met daarachter een tweede kops hert.

Image
Nog niet eerder zag ik kaalwild in het Fluitbos.
Hier hinde, smaldier, kalf

Image