Herten niet lang meer gedoogd?

Foto: Jan Paulides

Deze vorm van laveien is mogelijk door dat de boer een contract voor "medegebruik edelherten" heeft afgesloten met het Faunafonds. De boer krijgt dan een vaste vergoeding voor de eventueel te lijden of geleden schade veroorzaakt door de herten. Alleen.... de schade wordt meer en meer en de vergoeding blijft achter. Doordat Natuurmonumenten in het aangrenzende gebied vijf jaar geleden bij wijze van experiment is gestopt met populatiebeheer, trekt een explosief toegenomen aantal herten naar de akkers en vreten die kaal!

Tot nu toe lijkt het er niet echt op dat er op korte termijn een voor een ieder acceptabele regeling komt. Natuurmonumenten wil graag het experiment doorzetten en hoge aantallen herten handhaven. De boer wil minder herten op het land of een goede gedoogpremie, die de schade voldoende dekt. Een eventueel alternatief is een hoog raster, maar dat staat haaks op het Veluwebeleid.
De boer is genoodzaakt maatregelen te treffen om de herten te weren of te verjagen. Er waren reeds vergevorderde plannen om een ontheffing aan te vragen om herten door particuliere faunabeheerders 's nachts met behulp van schijnwerpers af te mogen schieten. Het zou 's nachts moeten omdat de herten vooral dan op de akkers komen. Gelukkig heeft men na protest van het Veluws Hert dat onzalige plan ingetrokken.

Foto: Jan Paulides

Mogelijke oplossingen:
- Natuurmonumenten zorgt voor adequate voedselvoorziening in overeenstemming met het aantal edel- en damherten in haar gebied om deze dieren op haar terreinen te houden. Dit is echter geen structuele oplossing.
- Natuurmonumenten verlaagt de te hoge dichtheid van de herten aan de grenzen van haar gebied en dient op eigen terrein de herten overdag zelf te beheren (af te schieten). Inmiddels hebben wij geconstrateerd, dat elders op terreinen van NM dat reeds gebeurd, helaas zelfs in afschotvrije zones. Dat laatste gaat wel weer te ver en gaat ten koste van de zichtbaarheid.
- Verhogen van de vergoeding van de schade aan de betreffende agrariërs.

Volgens het jaarverslag van het Faunafonds is er in in 2006 € 54.412,- schade uitgekeerd veroorzaakt door edelherten en
8.038,- door damherten en 13.262 door de zwijnen. Deze bedragen staan in schril contrast met de uitgekeerde schade door b.v. kolgans 792.966,- de grauwe gans 1.081.511,- de smient 553.586 mees ( 229.357,-) en zelfs de roek (72.638) doet meer schade uitkeren dan ons edelhert en damhert tesamen. Vreemd, wat voor de edelherten geldt zelfs een gedoogregeling en mogen ze op de landbouwgebieden komen. De boer krijgt van het Faunafonds een (vaste) vergoeding.

In schril contrast staat de inspanning/kosten voor wildviaducten. Per stuk ca. 7 miljoen. Er liggen er al 8 en er komen er nog 6 bij. Een paar procent per jaar van één viaduct zou op lokaal niveau al een hele hoop verbeteren. Want waarom wel de herten grotere afstanden laten afleggen, maar in de directe omgeving komen de herten vele obstakels tegen.

Tijd voor verbetering van de gedoogregeling.

Foto: Jan Paulides