Bas Worm loopt al heel wat jaren mee op de Veluwe en signaleert dat de hertenbronst de laatste jaren meer en meer verstoord wordt. Hij plaatste vandaag op facebook een hartekreet over de onrust in het veld en het gebrek aan rust voor de edelherten. Na dit bericht heeft Omroep Gelderland een rondje langs verschillende terreinbeheerders gedaan en dit artikel geschreven. 

http://www.omroepgelderland.nl/nieuws/2117549/Slagbomen-en-hoge-boetes-tegen-verstoren-hertenbronst-op-de-Veluwe

Dit artikel is naar aanleiding van onderstaande oproep van Bas Worm op de facebookpagina van Vereniging het Edelhert:

Bas hartekreet

Mensen, wat kijk ik elk jaar weer uit naar de hertenbronst, al van kinds af aan. Maar de laatste jaren ook met een beetje angst. Want o wat komen er een boel mensen op af. Dat is niet voor niets: een prachtig natuurverschijnsel, dat volop media-aandacht krijgt (kijk maar eens naar al die artikelen over het geforkelde hert op de Hoge Veluwe), en mensen hebben meer vrije tijd dan vroeger.

 

Tot zover prima, maar veel mensen doen helaas maar wat: ze gaan veel te vroeg het terrein in, lopen rustgebieden in, verstoren de dieren (in een belangrijke biologische fase) en .... verpesten het voor heel veel anderen die zich wel netjes aan de regels houden en op de officiele bekende uitzichtplaatsen staan. Vereniging Het Edelhert heeft een atlas uitgebracht met wildobservatieplaatsen (WOP's), zie de website van Vereniging Het Edelhert, en dan weet je waar je dieren kunt zien, zonder te verstoren.

Gisteren mocht ik - in goed overleg met de terreineigenaar - op 2 plekken gaan zitten. 's-Ochtends, toen ik net dacht dat een hert zich zou laten zien, kwamen 2 mannen door de bosjes geslopen (maar: je kunt niet beter sluipen dan een hert, en niet zo stil zijn dat die dieren het niet horen, forget it, NIET DOEN!). Resultaat: weg beesten, stil. 
De middag was nog erger. Ik ben om 3 uur reeds op mijn plekje, maar er zijn net ATB-ers langs geweest (sporen in het zand). Vervolgens word ik door de beheerder gebeld of ik uit wil kijken naar iemand die betrapt werd in het rustgebied en er toen als een haas vandoor ging. Op dat moment vliegen de herten in paniek om me heen, de betreffende persoon spoedt zich door de dichte bosjes - waar de dieren overdag verblijven - naar voor hem veilige oorden, maar de herten zijn wederom verstoord en zoeken in paniek hun heil elders. Einde oefening.

Dit jaar is een deel van de hei afgesloten in de middag- en ochtenduren. Duidelijke borden en slagbomen laten daarover geen misverstand verstaan. Vanaf 16 uur in de middag is een deel van de heide voor de dieren. Je kunt dat mooi overzien vanaf een aantal van die daarvoor ingerichte observatieplekken. 

Maar gisteren komen er om half 6, dus anderhalf uur na sluiting, nog gewoon mensen langswandelen. En een half uur later wandelt zelfs een (ouder!) echtpaar nog doodgemoedereerd het rustgebied uit. Het is echt te zot voor woorden. 

Resultaat na al deze storing: doodse stilte in het bos, geen hert dat nog zijn bek open durfde te doen. Dit is frustrerend, maar voor die dieren is het nog veel erger..... En als klap op de vuurpijl - terwijl ik het terrein uit wil gaan - kom ik een auto tegen. Twee dames erin. Ik vraag of ze de weg kwijt zijn, aangezien ze daar niet mogen zijn. Nee hoor, maar of ik ze kan wijzen waar de burrelende herten zijn, dan kunnen ze daar heen rijden, een van de beide dames is namelijk niet zo goed ter been. En de borden (en een slagboom)? Nee hoor, niet gezien. 

En dit zijn alleen maar mijn ervaringen op 1 dag, de beheerders maken nog veel meer van dit soort dingen mee. En als ze dan een verbaal schrijven worden ze voor van alles en nog wat uitgemaakt. Leuk hoor....

Oproep: je bent te gast in een terrein, gedraag je daar ook naar, doe dingen met beleid en eventueel in overleg met de beheerder. Verdiep je tenminste wat in de soort voordat je met je camera of verrekijker aan het sluipen gaat (liever niet sluipen overigens, beter is het ergens te gaan zitten). Wil je ze hoe dan ook zien en fotograferen, dan kun je aan de Wildbaanweg op de Hoge Veluwe je hart ophalen. Maar verwacht niet, dat buiten de Hoge Veluwe de herten net zo makkelijk te zien zijn. 

Heb respect voor de openstellingsregels van de terreinen, en nog belangrijker: voor de dieren die daar leven! Zo houden we het voor mens en dier beleefbaar.