Het is volop mei en juni voor de deur. In de kaalwildroedels die in alle rust de winter zijn doorgekomen sluipt een vreemde onrust. De inmiddels hoogdrachtige hindes, waarbij de foetus na de schrale wintermaanden en door het nu rijke voedselaanbod een ware groeispurt heeft doorgemaakt, worden nukkig. Hun kalveren van vorig jaar worden opeens niet meer geduld aan hun zijde en weggejaagd, een verwarrende tijd voor deze jonge dieren. De sociale samenhang van het roedel staat opeens op zijn kop. Wanneer het kalf voldragen is en een gewicht van rond de zes kilo heeft bereikt zal de hinde een aantal dagen voor de geboorte het roedel verlaten en een geschikte plek vinden om haar kalf te zetten (werpen). Na de geboorte van het kalf zal de hinde in de directe omgeving blijven maar alleen naar het kalf gaan om het te laten drinken. Het kan zijn dat de hinde dan alleen blijft maar het is ook mogelijk dat ze in deze periode toch steeds weer aansluit bij het roedel. Dit is mede afhankelijk van het leefgebied waarin het roedel zich bevindt. Factoren zoals dekking, rust en voedselaanbod zijn hierop van invloed.
Naarmate het kalf sterker en dus ook mobieler wordt zal de hinde vaker 'op stap' gaan met haar kalf. Dan volgt er een belangrijke keuze voor de hinde en haar kalf. Zal zij zich wederom met kalf aansluiten bij het roedel of als moederdier, eventueel vergezeld met haar teruggekeerde vrouwelijke kalf, inmiddels smaldier alleen verdergaan? Mannelijke kalveren, inmiddels spitser hebben zich meestal aangesloten bij een hertenroedel maar een deel zal nog terugkeren naar het roedel waar hun moeder deel van uitmaakt, de zogenaamde moederskindjes.
Kortom, er gebeurt nogal wat in de kalvertijd. In de maanden mei en juni is er een ware geboorte-explosie onder de edelherten. De zichtbaarheid van kaalwild is beduidend minder en de roedelsamenstelling verandert.
Wat helaas nog niet (genoeg) verandert is dat er nog steeds mensen, vaak opererend vanuit onwetendheid, bij het vinden van een hertenkalf, menen hiermee aan de sjouw te moeten gaan om het diertje te 'redden'. De hinde is in vrijwel alle gevallen dicht in de buurt. Dus nogmaals een welgemeend advies: laat een hertenkalf liggen op de plaats waar u het aantrof en raak het niet aan! Zo voorkomt u onnodig dierenleed en ontneemt u het kalf de kans om een leven in de vrije natuur te leiden en sociaal hertengedrag te leren!
Dat dit natuurlijk ook geldt voor reekalf, damhertkalf en jonge hazen behoeft geen verder betoog lijkt mij. Evenals het opvolgen van de regels en aanwijzigingen van de betreffende terrein beherende organisatie. Zoals het op de paden blijven, het respecteren van geslotenverklaringen en toegangstijden en uw trouwe viervoeter aangelijnd houden waar dit gevraagd wordt.
