door Hans van Baaren met foto’s van Helene Lagendijk en Piet Bloemerts

Radio Kootwijk - Op dit moment van schrijven jaagt en vlaagt de sneeuw verstuivend om het huis. Wat hebben we dan geboft op de vrijwilligersdag in december.

De sneeuw rondom het Zendgebouw Radio Kootwijk ligt er nagenoeg ongerept bij. Buiten is het meer dan tien graden onder nul en de zon schijnt volop. Opzij van het toegangspad naar gebouw B staan ter verwelkoming brandende vuurkorven, binnen is de temperatuur behaaglijk.

Bij de ingang 2 vuurkorven Binnen warme koffie met een koek
en… bijpraten

Ongeveer veertig vrijwilligers van de vereniging luisteren naar daginleider Henk Ruiterkamp en voorzitter Philip Salm. Deze vertelt een aangepast kerstverhaal waarin hij refereert aan de belevenissen van een vrouw die hier, in Radio Kootwijk, de ontmoeting van haar leven heeft.

Daarna gaan we in een aantal groepen uiteen voor een wandeling; één groepje, o.l.v. een jonge boswachter van SBB, ziet onderweg een vos, en, wat later, drie herten die goed in het zicht het bospad oversteken – een prachtig begin!

Een prachtige wandeling door winterlandschap Met hier een daar een toelichting

Hier en daar zie je tijdens de tocht de kolossale betonreus. In de jaren ’20 heeft architect Luthmann dit gebouw in art-decostijl ontworpen, functionalistisch tot en met. Een ieder kent zo langzamerhand de “kathedraal” (van de dorpsbewoners mag je overigens deze naam niet gebruiken!) van waaruit men radiocontact met Nederlands-Indië onderhield. Salm hield hier in 2008 kantoor i.v.m. Triënnale Apeldoorn en kan smakelijk allerlei verhalen en anekdotes opdissen, zowel over de grote zaal met z’n bijzondere vloerbetegeling als over de toren die we, ondanks de grote gladheid daarboven, beklimmen - met een prachtig uitzicht als beloning.

Uitzicht naar het oosten En naar het noorden

Als we allen terug zijn, krijgen we namens Gerard Slijkhuis die bijna pensioengerechtigd is een borrel aangeboden. Voor de maaltijd is inmiddels een bedrijfswagen van de firma Ter Weele, de befaamde kwaliteitsslager uit Oene, gearriveerd. In de hal wordt een stamppotten-buffet klaargemaakt en al gauw smult ieder van de winterkost.

Eerst opscheppen En dan smullen

Het middaggedeelte bestaat o.a. uit enkele presentaties. Gert Jan Spek behoeft bij de leden van de vereniging geen introductie. Hij praat ons bij over actuele ontwikkelingen en toont ons met illustraties (kaarten en foto’s, en daarbij als aanwijsstok een hulpmiddel van de geblesseerde Margriet Montizaan gebruikend) waar de (vele!) knelpunten zich bevinden op de Veluwe en aan de randen ervan.

 

Gert Jan met alternatieve aanwijsstok zijn verhaal toelichtend

Over aangrenzende terreineigenaren met tegengestelde belangen (wel of niet beheren van het wild), spoorlijnen en provinciale wegen die het leven van edelherten zeer nadelig beïnvloeden, en over een agrariër die best kon leven met een stuk of vijf van die dieren op z’n landbouwgrond maar nu soms geconfronteerd wordt met een vertienvoudiging ervan. Dan houdt je gedogen en geduld een keer op.

Tot en met de week van de presentatie zijn er inmiddels 1988 dieren gesneuveld, waaronder ruim zestig herten – en 2009 is nog niet om …

Na Gert Jan vertelt Jan Boterman over zijn intussen ter ziele gegane Staatswildreservaat.

Tastbare herinneringen aan dit terrein bestaan bijna niet meer – een tweetal grote geweistangen en drie aanduidingsborden (wie kent de opschriften nog uit het hoofd?) heeft hij bij zich en enigszins geëmotioneerd beschrijft hij de teloorgang van “zijn” boswachterij.

Ten slotte beschrijft en vertoont Marjan Oudshoorn de wederwaardigheden van een tiental leden die in oktober naar Polen zijn geweest, o.a. naar het Biebrza-park en het oerbos Bialowieza. Hoewel rasteraar “ome Cor” op de heenweg per ongeluk aan de noodrem heeft getrokken, mag het gezelschap zijn reis vervolgen. De begaanbaarheid van verschillende paden liet soms te wensen over maar ze hebben veel gezien zoals wisenten, een wolf (in de dierentuin) en wolvensporen als prenten en uitscheiding, en de steenarend. Marjan is zo enthousiast over de reis dat ze er in 2010 weer graag heen wil. Wie dat ook wat lijkt, moet maar contact met haar opnemen.

 

Jan Boterman licht op geheel eigen wijze de histirie van Hedt Staatswildreservaat toe Marjan Oudshoorn geeft boeiend reisverslag van Polenreis

's Morgens vroeg was er maar één jachthoornblazer aanwezig, Roland Peltzer. Een poos later voegde Dirk Lieftink zich daarbij. Gezamenlijk “bliezen zij het eten aan” met enkele passende melodieën (de namen ervan kan ik moeilijk onthouden).

In de middag voegden zich Rob Dunselman en Jan Boterman bij dat duo, zodat aan het einde van de dag door dit kwartet de dag werd “afgeblazen”. Ze hadden er veel zin in. De nodige lucht komt ondanks de vrieskou goed uit de longen en over de lippen; ze blazen o.m. het “Einde van de jacht” en het “Auf Wiedersehen”.

Binnen met z’n tweeën Buiten met z’n vieren zorgend voor een muzikale omljsting van de dag

Nu ook (een deel van) de toehoorders in beeld

Daarna gaan de meeste vrijwilligers nog even naar binnen voor een afzakkertje en goede wensen.

De regelaars, het “bedienend personeel” en de interieuraankleders: hartelijk bedankt voor alle werk. De deelnemers aan deze dag zien ongetwijfeld uit naar december 2010!

En zo komt er een einde aan deze mooie vrijwilligersdag