Yes! Ik mag weer naar de Veluwe!
Wat is het lid zijn van de rasterploeg toch een mooi iets.
Een maal per maand ben ik 'verplicht' aanwezig ergens in het bos of op de hei en alleen dat gegeven is al genoeg voor mij om erbij te willen horen. Sjouwen, knijpen en timmeren is dan oh zo leuk!
Vandaag zijn we in Elspeet om de weides voor de schaapskudde van dit dorp van nieuwe rasterpalen te voorzien, het raster van een manchet te voorzien en zelfs een nieuwe kraal te omheinen. Aanleiding voor deze klus vormde een paar roodwildslachtoffers in dit raster.
Als een van de eerste aanwezigen zie ik, binnen de kortste keren, een heleboel rasteraars verschijnen.
Eigenlijk heb ik, in mijn korte loopbaan als rasteraar, er nog niet zoveel bij elkaar gezien. Het blijkt dat een aantal jaar geleden onze ploeg ook wat werk verricht heeft in deze omgeving en dat was zeer aangenaam verlopen. Zeker de nazit roept mooie herinneringen op bij diverse rasteraars. Dat belooft wat voor vandaag...
En het is gelijk een goed begin voor de twee nieuwe rasteraars in ons midden, Marieke Delen en Rein Jaarsma.
De schaapskudde van Elspeet is sinds een jaar of tien eigendom van de Stichting Schaapskudde Gemeente Nunspeet, kortweg St.SGN, en die heeft sinds 2009 de jonge schaapherder Hanjo Diepeveen als fulltime herder in dienst. Hij hoedt afwisselend met Christien Mouw de kudde 7 dagen per week. Christien is de vrouw van de vorige eigenaar en herder van de schaapskudde. Zij is ook degene die vandaag een heleboel oude bekenden ziet.
Wij worden door Hanjo, Christien en Hans Kok, de voorzitter van de St.SGN ontvangen met koffie en ontbijtkoek. Ondertussen is Gerard Frens, ook stichtings bestuurslid, met de materialen gearriveerd.
Na een welkomstwoord van Hans Kok gaan we aan de slag.
We beginnen met de boskant van de linker wei. Tegen deze wei komt ook de nieuwe kraal. Er staan wat vliegdennen en dit wordt een beschutte plek voor de schapen. Het raster wordt losgemaakt en de palen worden er allemaal uitgehaald, de meesten vallen gewoon om zodra het raster los is!
Door Dick en Arjen worden gelijk na het verwijderen van de oude palen de gaten voor de nieuwe palen geboord. Dat gaat met het nodige lawaai gepaard op deze stille heide. Daarna volgen de nieuwe palen en wordt het gaas weer vastgezet mét een manchet erover heen. Wát een samenwerking.
Ondertussen is de Windvang opgezet en tegen 12 uur komt alweer een bestuurslid van de stichting, Teddy Keijl, met overheerlijke soep, kroketten en broodjes. Maar we beginnen met een toast op de schapen en de herten!
Er waait namelijk een ijzige wind en die borrel gaat er best in. Zelfs Egbert krijgt weer kleur op de wangen!
De ploeg die de palen eruit haalt gaat ondertussen gestaag door met raster losmaken en palen eruit 'rammen', waarbij vooral Gijs zijn energie goed kwijt kan (zijn geweldige traptechniek zie je net niet op deze foto).
De gatenboorders beginnen aan de gaten voor de palen van de nieuwe kraal, maar dat gaat wat minder voortvarend . Omdat het raster tussen de dennen door gaat, zitten er erg veel wortels in de weg. Gelukkig brengt de graafmachine uitkomst. Zodoende lukt het ons vandaag ook nog om het eerste stuk nieuwe gaas aan te brengen.
De rechter wei is inmiddels bijna helemaal 'ontpaald', dwz er staan er nog een paar om het raster omhoog te houden. Het blijkt dat aan de heikant het raster tussen de bodem en ongeveer 20 cm erboven, 3 prikkeldraad draden heeft lopen. Voorheen zat daar een opening in het raster zodat de aanwezige korhoenders zo de hei op konden lopen. Zoveel natuurhistorie zit er in dit raster. Toen de korhoenders er niet meer waren is die gleuf in het raster met prikkeldraad dicht gemaakt. Dat kunnen we wellicht vervangen nu we toch bezig zijn... als de stichting tenminste nog wat budget kan aanboren.
Door de koude wind en enkele pijnlijke ruggen houden we het om 15 uur voor gezien. Volgende maand gaan we weer verder.
Gerard Frens staat achter z'n oor te krabben om al die spullen weer netjes mee te nemen, Margriet komt last but not least met Christien terug van de schaapskooi... er waren lammetjes!
De 'herder'shonden doen zich tegoed aan de broodjes die over zijn.
En ik loop met Roos nog een rondje in de omgeving, want ik wil nog niet naar huis! En onderweg zie ik zoveel prenten en boonsel dat ik zeker weet dat we hier weer goed werk hebben verricht voor onze geliefde herten!
Tot volgende maand, ik vond het weer uitermate gezellig!
