In februari zijn de nijvere Rasteraars begonnen met het vernieuwen van het raster rond de schapenweide aan de Schapendrift in Elspeet. Een beeldend verslag daarover, geschreven door Pauline v.d. Putten, is terug te vinden onder het kopje “Verenigingsnieuws”.
Daar is onder andere in te lezen dat we nog minstens één keer terug zouden moeten komen en die ene keer was op zaterdag, 19 maart. Dus… ’s morgens vroeg op, ontbijten en een kop koffie, dan spullen in de auto en gaan! Het plan was om om 7 uur de straat uit te rijden Zoals gewoonlijk werd dat tijdstip weer niet gehaald... daar moeten we toch eens op gaan oefenen!
Even voor 9 uur bereikten we (“we”, want mijn vrouw, inmiddels ook lid van de Vereniging, ging weer eens mee) de kluslocatie waar het al behoorlijk druk was.Er was koffie en koek en er was weer de ouderwetse gezelligheid, maar dat begint al een beetje normaal aan te voelen. Dat neemt niet weg dat dat warme bad nog steeds goed voelt.

Teckels, border-collies, Hollandse herders, whippets en andere blaffers vlogen achter elkaar aan over de weide. Het bord aan het begin van het gebied zegt dat honden, mits aangelijnd, toegestaan zijn. Nou, zullen we dan maar spreken van burgerlijke ongehoorzaamheid? Een term die op het moment dat dit stukje geschreven wordt wel vaker binnen een deel van de Vereniging circuleert… Maar goed, daaronder valt misschien ook wel de route die één van de Rasteraars door het bos gereden heeft om op de werkplek te komen…

Wat was het plan voor die dag? In ieder geval moest één deel van de weide zoveel mogelijk “schapendicht” zijn omdat het duidelijk was dat ook nu niet de hele klus geklaard zou worden maar de weide wel weer in gebruik genomen gaat worden. Dus moesten alle palen staan en moest het gaas er aan vast zitten, alles wat er meer gedaan kon worden was mooi meegenomen. En de kraal moest ook af komen.



En daarnaast moest er tijd zijn voor de nieuwe voorzitter van de Vereniging om met iedereen een praatje te maken en ook de locale pers moest zijn ding kunnen doen. Tussen haakjes, de journalist en de fotograaf hadden ’s middags hun stukje al op de site van hun werkgever staan. Supersnel! Bijna net zo snel was de beheerder van onze website want ’s avonds was datzelfde stukje al “bij ons” te lezen!
Hoe zeer ons werk voor de Stichting gewaardeerd wordt bleek naar mijn gevoel uit het feit dat beide herders en het complete dagelijks bestuur in ieder geval een groot deel van de dag aanwezig waren om ons desgewenst in de watten te leggen.

Terreinbeheer is een kwestie van geven en nemen tussen verschillende gebruikers. Zo ook hier: de terreineigenaar had een stukje grond afgestaan om de kraal te kunnen maken maar daar wilde hij een ander stukje voor terug. Op dat stukje gaat een boekweitakkertje aangelegd worden, goed voor veel vlinders en andere honingzoekers, ook goed voor de dieren die dáár weer van leven, enzovoort. Biodiversiteit dus, ook al zo’n veelgehoorde term de laatste tijd.
De vrijwilligers van de Stichting Schaapskudde Nunspeet hebben zich tussen de twee zaterdagen meer dan verdienstelijk gemaakt door rond de hele weide alle paalgaten voor te boren! Dat scheelde echt een slok op een borrel, Jägermeister in dit geval! Wij hoefden “alleen maar” de palen er in te laten zakken, gaten dicht te gooien en het gaas plus de manchet er tegen aan te timmeren. Dat “alleen maar”, dat klinkt zo simpel maar in de praktijk valt dat toch weer tegen. Want de palen, gemaakt van gespleten stammetjes, lagen nog in bundels en moesten uitgepakt worden. Dat je daarmee een beetje op moet passen ondervond één van ons: hij sloeg met ’n hamer de stalen banden door, stond daarbij aan de verkeerde kant van een bundel en kreeg een flink deel daarvan over z’n benen heen. Een dik en plaatselijk ontveld scheenbeen was het gevolg. Afvoeren van slachtoffer (of alleen dat been) was niet nodig, hij heeft gewoon doorgeklust.
In een behoorlijk tempo werd er gewerkt. ’t Ging zelfs zo goed dat het deel dat in ieder geval schapendicht moest zijn voor driekwart ook al is voorzien van ons handelsmerk, de manchet van dubbeltjesgaas.


’t Is altijd een leuk gezicht om van een afstandje te kijken naar onze werkzaamheden. Over de hele lengte van het raster staan kleine groepjes trekkend, vouwend, strijkend en timmerend hun ding te doen. En dat kijken naar anderen die aan het werk zijn is altijd een ontspannende bezigheid. Vandaar ook dat er ook groepjes zijn die alleen maar kijken naar of praten over de anderen die wèl werken. Naarmate de dag vordert wordt het aantal praatgroepen steeds groter terwijl het aantal werkgroepen steeds kleiner wordt… je zou bijna zeggen dat de Rasteraars een overheidsorgaan zijn! Zo rond een uur of 3 werd er een eind gemaakt aan onze werkdag. We kunnen terugkijken op een zeer productieve dag, niet in het minst geholpen door schitterend weer. In de morgen was het nog wat nevelig en kil maar al gauw zorgde een stevig voorjaarszonnetje ervoor dat her en der jassen en truien uitgetrokken werden. Wat een verschil met de vorige zaterdag hier, toen een snijdend koude oostenwind het werken niet prettig maakte! Daarnaast waren er de  goede zorgen voor de inwendige mens. De lunch was weer goed, ook nu weer waren er kroketten en erwtensoep geleverd, belegde broodjes, fris, koffie en fruit. Allemaal afkomstig van sponsoren van de schaapskudde en door de Rasteraars in dank aanvaard en opgemaakt.
Tijdens de koffiepauze sprak Henk, die kennelijk ergens de eretitel “Grote Smurf” verdiend heeft, de groep toe. Er ging een kaart rond voor iemand die nogal met de gezondheid aan het tobben is want ook de, hopelijk maar tijdelijk, minder fortuinlijke Rasteraars worden niet vergeten. De door één van onze sponsors beschikbaar gestelde AED (simpelweg gezegd een apparaat waarmee een stilstaand hart weer opgestart kan worden) werd getoond en aangezien dat niet door leken bediend mag worden is ook aangegeven dat vrijwilligers zich binnenkort voor een training op kunnen geven. Ook de status van de bestelling van spijkerschorten, gereedschappen en “bedrijfs”-kleding werd bekend gemaakt. ’t Gaat allemaal de goede kant op: we worden steeds professioneler! Dit alles was aanleiding voor een bescheiden applausje.



Rond half 4 was alles van de Rasteraars opgeruimd, de mensen van het bedrijf dat alle rastermateriaal geleverd had bleven nog achter om ook hun spul op te ruimen en de nazit in klein commitee duurde ook niet al te lang. Sommigen van ons hebben nog een aardig reisje voor de boeg, zo ook wij. Toch gingen we bijna als laatsten van de werkplek weg om dik anderhalf uur later moe maar zéér voldaan thuis te komen.
Elspeter schaapskudde, bedankt voor de gastvrijheid, de goede zorgen, de gezelligheid en de geboden mogelijkheid om weer eens heerlijk buiten bezig te zijn! Jullie zijn nog niet van ons af… integendeel, we zijn nog niet klaar dus een vervolgafspraak zal nog gemaakt moeten worden.