Is de rasterploeg begonnen aan het overmatig innemen van alcohol? Nee, echt niet? Waarom ligt Ome Cor dan ineens onder tafel??? Klik op "lees meer" en zie hoe dat kwam…
Kootwijk wil het zwartwild uit haar tuinen houden en daarom staat er een raster van ruim 8 kilometer omheen. Een medewerker van Staatsbosbeheer vond bijna een jaar geleden een kalf dat in het deel van het raster langs de Asselseweg was blijven hangen. Reden genoeg om het te voorzien van “onze” manchet en dus moest er e.e.a. geregeld worden. Er zijn contacten geweest met het Fauna Fonds maar ’t lag allemaal niet zo makkelijk. Het raster blijkt namelijk eigendom te zijn van het FF maar te staan op grond van SBB. Uiteindelijk, na veel heen en weer gepraat en 10 maanden verder zijn we er op 21 mei aan begonnen. En niet aan het stukje van 1,5 km. waar het eerst om ging, nee we mogen nu het héle raster doen! Op kosten van het Fauna Fonds...
Het is natuurlijk te verwachten dat we dat niet in één keer voor elkaar krijgen en dus gaan we hier vaker terug komen. Onze orderportefeuille gaat steeds meer langlopende projecten bevatten. Da’s goed, want dat betekent dat onze klanten (de markt is namelijk maar heel beperkt…) zeer tevreden zijn. Vandaag hoorde ik een voorzichtige schatting dat we over een jaartje gaan beginnen met het groot onderhoud van eerder gedane werkzaamheden want dat tegen die tijd alle rasters op de Veluwe al gedaan zijn.
Vroeg in de morgen vertrok ik vanuit het westen. Op de snelweg aangekomen zette ik de cruisecontrole op 110, net niet hard genoeg om een prent te krijgen maar ook niet te langzaam voor de stukken waar men harder mag. Heerlijk relaxed snorde mijn trouwe boswachter (mijn auto is van het type “Forester” van een Japans merk, vandaar…) richting afslag Kootwijk van de A1. Maar één afslag eerder had ik het ineens gehad met al die opgewonden standjes die zelfs 140 nog te langzaam vinden en het liefst over je heen vliegen. Dus ging ik er daar af en ineens was het rustig… de weg lag er alleen voor mij!
Richting Harskamp over de N310 en dan op de rotonde linksaf de Heetweg op, richting Kootwijk. Even voorbij het dorp stonden een paar bekende mensen bij hun auto’s te praten. Rasteraars die de plek niet konden vinden, bestaan die? Kennelijk wel want zonder bordje waren ze de verzamelplaats voorbij gereden. Toevallig kende ik die plek wel (leuke link met de klussen in Elspeet, het was het begin van de Schaapsdrift…) dus ik reed er zo naar toe. Zij ook, want zij volgden mij.
Staatsbosbeheer had voor een keetwagen gezorgd waar het te gebruiken materiaal in opgeslagen lag. Men was alleen vergeten de stutjes aan de achterkant uit te draaien dus toen iemand naar binnen klauterde om iets te pakken stond de wagen ineens op z’n achterste benen. Het was al gauw een gezellige bedoening, het weer beloofde mooi te worden en de koffie-met-koek waren als van ouds weer goed en na anderhalf uur rijden meer dan welkom. Al snel kwam het moment dat de leiding het plan voor vandaag uit de doeken ging doen. Vanaf het punt waar we stonden zou er in twee richtingen gewerkt gaan worden en dat alles volgens een strak en inmiddels vertrouwd schema: werken, koffie, werken, lunch, werken, borrel, opruimen en wegwezen. En tussendoor, op de meest onverwachte momenten, natuurlijk ook praten cq bijkletsen. Een paar mensen trokken er op uit om het eerste stuk vrij te maken van begroeiing zodat de rest niet door het struweel hoefde te zwoegen. 
De taken werden al snel en zonder discussie verdeeld want ieder kent inmiddels zijn of haar raster-talenten en zo werd er vrolijk manchet uitgerold, gebonden en gehamerd. Hoewel, de hameraars waren niet zo vrolijk: de palen waren loeihard en de geleverde krammen te groot. Dat leverde een hoop gezwoeg en onnette kreten op. Er was een heel simpele oplossing: gebruik de oude krammen, die hadden de juiste maat en pasten precies in de oude gaten. Nieuwe krammen werden gebruikt op die plekken waar ze makkelijk in barsten geslagen konden worden. En als ze toch in de bestaande gaten moesten verdwijnen werden ze gewoon wat smaller gemaakt.
Zo zwoegend trok een deel van de groep richting Nieuw Millingenseweg en de rest ging de andere kant op, naar de Asselseweg. We hadden geen zorgen want de koffie zou nagebracht worden… Kennelijk was er binnen de regie een misverstandje want ze moest uiteindelijk toch gehaald worden. Maar goed ook want de “groep Millingen” was klaar met haar werk en kon dus na de koffie gelijk aansluiten bij de “groep Assel”.
Tussen koffie en lunch gebeurde er niet zoveel spannends eigenlijk: manchet uitrollen en vastzetten, afijn dat kennen we zo langzamerhand wel. De lunch was deze keer niet zo luxe als in Elspeet en Milsbeek, we hadden weer zelf ons brood mee moeten nemen. Maar de soep was er niet minder om! Vanwege deze, maar ook andere lekkernijen wederom hulde aan het catering-team!
Terwijl iedereen rustig zat of stond te smullen kwam er een dame aanlopen die een levensecht paard aan de hand mee voerde. De rasterploeg had het kamp opgeslagen op een ruiterpad en zij had er niet in volle galop doorheen willen stuiven. Er stonden wat auto’s met de kofferklep open en als die allemaal netjes gesloten werden kon het span er net langs.
En nu is hier dan de oorzaak van Ome Cor’s verblijf onder tafel… Iemand vond het kennelijk nodig om hem te waarschuwen voor de aanwezigheid van dat paard. Met een onvermoede lenig- en snelheid verdween de goede man onder tafel totdat hij zag dat de kust weer veilig was! En in alle consternatie is iedereen vergeten daar foto’s van te maken! Gelukkig hebben we in ieder geval wèl bewijs dat hij er weer onderuit gekomen is.
Tijdens de lunch kwamen Rob en José Schuitenmaker, vergezeld door Tjeerd, een maatschappelijk stagiair, de parkeerplaats op rijden, gewoon voor de gezelligheid maar ook om een deel van de bestelde boeken over het Oranje in het groen uit te reiken. Tjeerd heeft zich goed van deze taak gekweten. Zó goed zelfs dat onze leiding hem een baantje voor de middag aanbood: lekker helpen met rasteren. En dus gingen Rob en Tjeerd ook aan de slag en mede door hun inzet waren we rond half 3 klaar met het stuk dat we vandaag zouden doen.
Terug bij de keetwagen werd er nog lang nagepraat en hier en daar wat opgeruimd maar uiteindelijk droop iedereen toch af richting huis, richting douche of bad en daarna luie stoel met borrel of bier.
Op de rasterdag in juni wordt verder gegaan en daarna zullen er nog wel wat dagen volgen, want ’t is nog een flink stuk voordat heel Kootwijk van een manchet is voorzien!
Als vanouds was het weer gezellig, lekker voor een goed doel werken in de buitenlucht met tijd genoeg voor een praatje met deze of gene, goede soep en goede koffie. Jammer dat ik er in juni niet bij kan zijn…
Eric Hoogstraat
Foto’s Piet Bloemerts, Ineke Hessels, Helene Lagendijk en Henk Ruiterkamp
