Voor mij is het cirkeltje bijna rond. Mijn eerste rasterdag was in het Wisselse Veen, een gebied van Het Geldersch Landschap. Dat ligt hemelsbreed iets meer als een kilometer van Landgoed Tongeren. Ik ben dus weer terug bij af. Stop ik er nu mee? Nee, zeker niet. Want binnen en buiten die cirkel liggen nog zó veel mooie plekken met te slopen, te vernieuwen of te beveiligen raster dat er nog genoeg te doen is. En als dat allemaal gedaan is kunnen we weer van voren af aan beginnen want dan begint het grote onderhoud van alles wat we tot nu toe hebben aangelegd. En zeg nou zelf: wat is er mooier dan met een grote groep gelijkgestemden buiten bezig te zijn met leuk en nuttig werk? Niet veel toch?

foto_01

Tongeren, een ca. 500 ha groot landgoed op de Noord Veluwe. De buurtschap is al vele honderden jaren oud, het landgoed stamt uit de 2de helft van de 18de eeuw toen de verschillende terreinen door vererving in het bezit kwamen van de familie Rauwenhoff. Deze familie is nog steeds als groot aandeelhouder zeer nauw betrokken bij het landgoed.
Het bestaat uit een groot areaal van bos, heidevelden en agrarische terreinen. Wat ik er zo even van gezien heb loont het zeer de moeite om hier eens rustig met de camera in aanslag op verkenning te gaan.
In het beheer van de fauna wil men, als ’t even kan, zwartwild buiten de deur houden en daarom staat rond een groot deel van het terrein een zwartwildkerend raster. U kent dat wel: om de 2 meter een stevige paal in de grond en daar tegenaan ongeveer een meter hoog, grof gaas met mazen van ongeveer 15 cm in het vierkant. We weten allemaal dat dat zeer doeltreffend is want varkens komen er niet door- of overheen. Wat er wel overheen komt is rood-, ree- en damwild. Dat laatste soort telt eigenlijk niet want dat springt ook over de 2,50 meter hoge omrastering bij de AWD… Maar over die diergroep zullen we ’t hier maar niet hebben, simpelweg omdat die in de directe omgeving van Tongeren (nog?) niet voorkomt.

Begin februari ontvingen de rasterachtigen van het coördinatie-team een vooraankondiging van alweer een speciale werkdag. De beheerders van Landgoed Tongeren hadden gevraagd of wij het raster wilden voorzien van een fijnmazig manchet. Dit omdat er in de afgelopen tijd toch diverse malen roodwild aan een ellendig eind was gekomen doordat het met de lopers in de grote mazen was blijven hangen.
Wel, als er iets gedaan kan worden voor de welstand van ons geliefd roodwild, dan komen wij in groten getale in actie. En zeker als er in de vooraankondiging iets staat van “koffie, lunch en diner worden verzorgd door…” de klant, zullen we maar even zeggen. Wel wilde men weten met hoeveel mensen we kwamen en hoeveel daarvan ook voor de warme hap na afloop bleven. Het zou nogal een stevige operatie worden om dat allemaal voor elkaar te krijgen want de catering was niet alleen voor de hekwerkers maar ook voor de jachtcombinatie! Deze mensen zouden op dezelfde dag iets aan de vossenpopulatie in de omgeving proberen te doen. Gelukkig zijn wíj beter in wat we doen… diverse driften, twee schoten maar geen tableau tegenover bijna 2 km manchet. Ik bedoel maar.

Voor de verandering was ik eens als eerste op de verzamelplaats, de centrale locatie van GroenNetwerk Noord Veluwe. Aangezien ik geen bekende gezichten zag reed ik het terrein maar weer af. Tot mijn grote verbazing en geruststelling kwam daar onze Ome Cor aanrijden en even later verschenen er meer bekenden. In colonne keerden we terug naar de parkeerplaats.
Na het schudden van vele, inmiddels zeer bekende, handen werden we opgedreven om de riante kantine van GN NV binnen te gaan.

foto_02

Daar was koffie met wat lekkers, daar waren wat sprekers en daar begon het allemaal. De aanwezigen werden kort daarna weer naar buiten gedirigeerd voor de officiële opening van deze werk- en jachtdag. En hoe beter dan met jachthoornblazers kan dit gebeuren? Persoonlijk vind ik dat erg mooi klinken dus echt objectief ben ik niet. Vijf leden van jachthoornblaasgroep De Overlopers, diverse malen Nederlands kampioen en maandelijks te horen op het Marchantplein in het Nationaal Park De Hoge Veluwe (voor meer info kunt u op hun website terecht), waren aanwezig om e.e.a. muzikaal te begeleiden.

foto_03

Traditioneel begint een jachtdag met de "Begroeting" en ook vandaag werd dat gespeeld. De Overlopers kregen in het begin onverwachte ondersteuning van een trio dat kennelijk vond dat er iets aan het stuk ontbrak. E.e.a. is door Henk vereeuwigd in een filmpje.

Aangezien een rasterdag niet zonder werkbespreking en taakverdeling kan werd dat ook nu weer gedaan. Twee groepen, elk onder de bezielende leiding van Piet of Henk, gingen aan de slag met als doel aan het eind van de dag een flink stuk manchet te hebben aangebracht. De ene ploeg begon min of meer bij de plek waar we nu waren, de ander zou een stuk verderop aan de slag gaan. De twee ploegen zouden naar elkaar toe gaan werken en als we zo ver waren zou het bijna tijd voor de lunch zijn. En daarna zou er als één groep nog een flink eindje doorgehaald worden. Dank zij de, volgens sommigen iets tè, fanatieke voorbereiding die op donderdag al door onze Hoogeveense collega was gedaan zou er flinke voortgang gemaakt kunnen worden.
Zo gezegd zo gedaan. Omdat ik in de tweede ploeg zat kan ik slechts verslag leggen van datgene wat wij gedaan hebben en ben ik voor de andere ploeg afhankelijk van mijn “correspondenten in het veld”. Daar is slechts één anekdote vandaan gekomen en die zal verderop wel naar voren komen.

Op naar het begin van onze werklocatie dan maar. We parkeerden op de oprijlaan naar het landhuis maar moesten wel in de berm van de zandweg gaan staan… de 4x4’s van de jagers moesten er natuurlijk wèl langs kunnen! Hoe ’t in deze jachtcombinatie is weet ik natuurlijk niet maar ik ken ’n combinatie waarbij de prijs van de gebruikte vervoermiddelen omgekeerd evenredig is aan de hoeveelheid modder en bagger die er tijdens een jachtdag op verzameld wordt…

Geholpen door het heerlijke voorjaarsweer ging de groep vrolijk aan de slag. Natuurlijk waren er in de aanloop wat kleine probleempjes: hebben we genoeg gaas en zo ja, wie heeft dat dan, waar zijn de krammen, waar beginnen we nou precies, welke kant gaan we op? Toen die eenmaal opgelost waren trok de ploeg aardig uit elkaar.

foto_04

foto_05

De rollers en de vouwers gaan nu eenmaal sneller dan de binders en de krammers. En da’s maar goed ook want dan hoeft er niemand op een ander te wachten. Al snel klonk het geklop van de krammers door het bos want dat zijn de enige die hoorbaar aan ’t werk zijn.

foto_06

foto_07

De koffiepauze was een welkome onderbreking van de werkzaamheden, er kon even bijgetankt en –gepraat worden. In de betrekkelijke stilte van het bos waren zo nu en dan de signalen van de jachthoorns te horen en ik persoonlijk vond dat schitterend. Wat we niet hoorden waren schoten… zou men Reintje of familieleden wel aan de broek kunnen komen?
Wat doe je als de koffie en koeken op zijn? Precies, dan ga je weer aan de slag. Het duurde dan ook niet lang of iedereen was weer in het vertrouwde ritme terecht gekomen. En dan gaat de tijd lekker snel… al spoedig hoorden we de collega’s van de andere groep aan komen en even later zagen we ze ook. Dat betekende dat het bijna lunchtijd was. Terwijl ik mijn laatste krammen van de ochtend in een weerbarstige paal probeerde te krijgen kreeg ik een leuk feitje uit de andere groep aangeboden, iets dat ik volgens mijn zegsman zeker in het verslag moest opnemen. Dat zal ik dan maar doen… De voorzitter van onze Vereniging had besloten om op een van zijn weinige vrije zaterdagen onze gelederen te komen versterken. En terwijl hij druk bezig was met het inslaan van krammen werd hij nauwlettend geobserveerd door Herman. En hem viel het op dat Jozef gewoon stug doorkramde terwijl zijn directe omgeving hem toch vrij intensief bij gesprekken wilde betrekken. Herman vond dat Jozef daarvoor toch wel een complimentje verdiende. Waarvan acte.

De lunch… normaal een moment van samenzijn rond de Windvang met soep, hoestdrank en andere lekkernijen. De Windvang was er vandaag niet bij, de andere ingrediënten waren er wel. En hoe! Omdat rasterachtigen en de jachtcombinatie vandaag bezig waren was er voor een gezamenlijke lunch gezorgd.

foto_08

Achter het landhuis, op een schilderachtige plek onder de beuken, stond een grote tafel met daarop schalen met broodjes, gamellen met soep, kannen met koffie, heet en koud water, manden met diverse soorten zoetigheid en fruit. Werkelijk voortreffelijk geregeld!

foto_09

Nadat de Overlopers het signaal voor het middageten hadden geblazen kon er aangevallen worden.

foto_10

Als gevolg van de hoge vraatdruk slonk de dis zienderogen, een enkel regenbuitje kon daar geen verandering in brengen.

foto_11

foto_12

Met gevulde magen trokken de beide partijen er weer op uit, wij om de klus verder af te maken en de jagers om te proberen toch nog wat op ’t tableau te krijgen.
Doordat vóór de lunch de beide rasterploegen al samengekomen waren trok er nu één ploeg op uit voor de laatste loodjes. Helaas ging dat gepaard met een zekere mate van ongeorganiseerd werken: er waren teveel mensen die allemaal het zelfde wilden doen.

foto_13

Maar goed, dat schept dan wel weer ruimte voor sommigen onder ons om een beetje gas terug te nemen en daar werd ook dankbaar gebruik van gemaakt.
En zo ging het verder tot het moment dat het voor ons einde werktijd was. Er werd verzameld, koppen geteld en besloten terug te keren naar het beginpunt van die morgen, de werkschuur van GN NV want daar zou het eventuele tableau en de nazit plaatsvinden. Een nazit die voor sommigen onder ons een heerlijke maaltijd en nog wat festiviteiten in petto zou hebben.
Terug bij de werkschuur werd al snel duidelijk dat er géén tableau zou zijn dus bliezen de Overlopers alleen “Einde Jacht” en “Zum Trincken”.
Tijdens de voorbereiding van de maaltijd waren er binnen een aantal activiteiten. Zo waren er natuurlijk de onvermijdelijke toespraken om alle partijen te bedanken.

foto_14

Tijdens één zo’n toespraak werd door Henk een stuk boomstam, omwonden met “ons” gaas en voorzien van het inmiddels op veel rasters terug te vinden bordje van onze Vereniging en dè litho van Hans Bulder overhandigd aan de vertegenwoordiger van GN NV. Ook was er een lichtbeelden-show waarbij erg mooie plaatjes getoond werden.

foto_15

Daarbij zaten ook plaatjes uit de oude doos, waarbij geluiden van herkenning uit de zaal klonken. U kent ze wel: “Oja, dat is Arnold uit ’t Speuld!” en “haha, die wenkbrauwen heeft-ie nog steeds!” en “hee, dat is onze Jozef!!”
Na het laatste lichtbeeld en een kleine speech, waarin werd uitgelegd wat er voor lekkers op tafel kwam en wie daar voor gezorgd had, werd er “Zum Essen” geblazen. Aangezien Iedereen het zich goed heeft laten smaken bleef er weinig voor de honden over.

En zo was er een einde gekomen aan alweer een geslaagde rasterdag. We hebben goed vaart kunnen maken, het was ouderwets gezellig en er is een behoorlijke lengte verwerkt. Ik vermoed dat we hier desondanks toch nog een keer terug zullen komen want nog niet alles is gedaan. Dat we daarbij weer zo’n goede verzorging zullen krijgen betwijfel ik echter maar dat mag de pret niet drukken.