Sinds we een jaar geleden een z.g. “snel inzetbare interventiegroep” oprichtten, is deze al enkele keren ingezet. Speciaal in crisissituaties kunnen we terugvallen op deze mensen die tussen de reguliere maandelijkse werkdagen zich op afroep beschikbaar stellen om plotseling voorkomende problemen op te lossen.
Dat was dit keer het geval op het Landgoed Staverden van Het Geldersch Landschap.
Aan de noordzijde van het agrarische gedeelte vormt een laag zwartwildraster de grens tussen natuur en landbouw. Rond 2000 hebben we dit al eens van een manchet voorzien.
Het deed ons genoegen te zien dat het manchet nog in goede staat was. Het probleem was echter de herten die over het raster springen het zich wel erg gemakkelijk maakten en niet hoger sprongen dan strikt noodzakelijk. Daardoor drukten ze met hun welgedane buiken het toch al lage gaas naar beneden. Na een tijdje ontdekten de wilde zwijnen dat er voor hen zo ook toegang was tot aanzienlijk beter voedsel dan in het bos. Op hun beurt ontdekten de agrariërs in het gebied dat er ongewenste gasten in hun mais en weilanden liepen. 
Degene die dan klachten over schade op zijn bordje krijgt, is de faunabeheerder van Staverden, Ger Verwoerd.
Op zijn beurt schakelde hij de rasterploeg van onze vereniging in. ( We hebben nu eenmaal niet voor niets een “snelle interventieploeg”, nietwaar?) Dat resulteerde erin dat we 8 dagen na de aanvraag met 15 mensen dit raster onder handen namen.
Op zaterdag 14 juli trokken we na de koffie genoten te hebben in de kantine bij de werkschuur, vakkundig gezet door Eline Verwoerd, in een miezerige regen ten strijde. 
We verwijderden het oude manchet en legden het opzij, trokken het gedeukte gaas weer op hoogte, spanden een draad ongeveer 10 cm. hoger en brachten daarna het manchet weer aan. Na enige tijd stopte de motregen en verscheen zelfs de zon even. Na een tussentijdse kop koffie in het veld waren we klaar rond kwart voor één. Ongeveer 800 meter raster was verhoogd en daarmee weer ontoegankelijk voor de zwarte broeders.
We werden bij dit alles geïnspireerd door Rosalie van Halsema. Nog niet zo lang geleden waren bij haar op kraamvisite, nu is ze al aktief binnen de vereniging. Zo zie je maar weer: rasteraars kunnen meer dan alleen een draadje knopen, ze zorgen ook voor hun eigen aanwas! Wie volgt….
In de werkschuur aten we daarna onze lunch, vergezeld met door Eline gemaakte soep. Er werd nog een tijd doorgepraat over allerlei zaken, maar natuurlijk het meest over het ons zo dierbare wild. We zagen trouwens op de terugweg naar de werkschuur midden op de dag, een roedel kaalwild lopen in de weilanden. Ger vertelde dat dit niet ongewoon was.
Met een goed gevoel sloten we deze extra werkdag af.