Op het particuliere landgoed Tongeren, gelegen ten westen van Epe, was het op zaterdag 17 oktober een drukte van belang. En dan doel ik niet de vele mountainbikers, wiens tourtocht door Tongeren liep, maar op circa 60 enthousiastelingen die in de natuur aan de slag gingen.
Het particuliere landgoed is een familie bv met 178 aandeelhouders. Jaarlijks vindt onder de bezielende leiding van directeur Charlotte Rauwenhoff een familiewerkdag plaats. Deze zaterdag waren circa 30 familieleden op diverse plekken met bosbeheer gerichte activiteiten bezig. De jachtcombinatie verrichte van diverse leden enige beheersactiviteiten rond wildakkers en hoogzitten. Tenslotte waren tegen de 30 leden van de rasterploeg ook in het veld aan de slag. Het was net als vorige maand een pakket aan werkzaamheden.
Iets na 9 uur heette Piet iedereen , die zich verzameld hadden op een parkeerplaats aan de Boerweg, welkom en in het bijzonder de nieuwe deelnemer aan de ploeg Reinier Kroos.
Vervolgens gaf hij een korte uitleg over het ochtendprogramma. Het grootste deel van de ploeg kon het beveiligen van ruim 4 km zwartwildkerend raster afronden , terwijl de rest onder leiding van Henk een oud raster bestaande uit glad draad en wat prikkeldraad op kon ruimen. Dat prikkeldraad zat gedeeltelijk al geheel vergroeid in het gras. Het was een stevig klus om die los te trekken.
Het gladde draad moest zorgvuldig opgerold worden, omdat we dat nodig hadden om een raster te herstellen langs een beukenlaan, die gebruikt wordt als schapendrift . In die beukenlaan werd ook nog een zeer suffige, maar wel zeldzame uil waargenomen. Dankzij enig researchwerk achteraf van onze fotograaf Bertus bleek het een Diana uil te zijn. Een groene nachtvlinder die op een paar plekken in Nederland voorkomt , zoals in deze hoek van de Veluwe.
Zo bestond het ochtendprogramma uit beveiligen, slopen en restaureren. Zo veelzijdig kunnen wij met rasters bezig zijn.
Daarnaast hadden we hadden we een multifunctionele deelnemer, die naast de rol van fotograaf ook die van natuurvoorlichter en wandelende AED-post vervulde. 
Daar de vaart er ook deze keer weer flink in zat waren we ruim voor de geplande gezamenlijke lunch met de klussen in deze zuidwestelijke hoek van het landgoed klaar. Terug op de parkeerplaats op de Boerweg verwelkomen we een kleine versterking in de persoon van René en Hans. Zij hadden ’s ochtend eerst de wekelijkse monitorfietstocht in het Deelerwoud afgehandeld . Met deze versterking vertrok een colonne auto’s naar het centrum van het landgoed om daar een oud, zeer vervallen 5 draads raster te verwijderen. Het merendeel van dit raster lag onder de bladen maar soms stak het en lussen iets boven de grond. Een gevaarlijke situaties voor het wild, waar alle rasterachtigen maar wat graag een eind aan wilde maken. Maar het was soms een kunst om het draad te vinden. 
Eenmaal gevonden was In-no-time de helft van dit raster opgeruimd. De rest moest wachten tot na de lunch. Deze uitstekend lunch werd ons door “het landgoed” in een grote houten werkschuur aangeboden.
De soep, de ruim belegde broodjes en de (fris)drank smaakte uitstekend en aangesterkt trokken we weer naar ons opruimklusje. Ook dat resterende deel was rap opgeruimd. Maar daarmee zat de werkdag er nog niet op. Henk en Piet hadden nog een te slopen rastertje op het programma staan. Nadat de karavaan auto’s van de boslaan naar een weiland was verplaatst bleek dat “rastertje” toch van andere allure te zijn dan het vorige raster. Naast de 5 draden bestond dit raster uit een ingegraven konijnenraster, waarbij het geheel soms ook nog overwoekerd was door bramen en dennen. 
Ook moest er eerst over een raster geklommen worden om erbij te komen. Maar er zijn altijd wel hulpvaardige rasteraars die andere bij een dergelijke hindernis willen helpen.
De energie liep snel weg uit de ploeg. Na een uur buffelen hielden we het voor gezien. Bij dit eindpunt van onze klus werd een apart bewerkte boom ontdekt. Henk gaf daar een uitleg over . Het bleek een Malbaum, van het Duitse woord “malen” (schilderen). Ter markering van hun territorium bewerken keilers met hun houwers bomen en laten daarbij een “lekker luchtje” achter. Des te hoger ze komen des te indrukwekkender het schijnt te zijn voor indringers in hun territorium. Gelet op de hoogte moet dit door een indrukwekkende keiler zijn aangebracht. 
Het oude raster werd nog wel keurig verzameld op het weiland, waar het diezelfde middag nog door de toezichthouder Frans werd afgevoerd. 
Bij de auto’s werd onder een slokje fris nog even bijgepraat en deelde Henny en Ben walnoten en tamme tukkels, ook wel makke Janne genoemd , uit . Voldaan trokken de meeste rond half vier huiswaarts. Een aantal diehards vertegenwoordigden de ploeg nog bij de door “het landgoed ”aangeboden afsluitende borrel. Goed gelaafd vertrok ook deze vertegenwoordiging laat die middag huiswaarts.
De rasterploeg komt hier zeker een keer terug om nog wat rasters op te ruimen.