Plaats van handeling: de Carolinahoeve. Synoniem met pannenkoeken.
Mooi weer, koud dat wel. Sommigen van ons hadden toen ze voor dag en dauw van huis vertrokken zelfs het ijs van de voorruit moeten krabben. Vandaag gaan we het door de Schotse hooglanders behoorlijk verwoeste raster herstellen volgens een door Natuur Monumenten bedachte fantastische Schotse hooglander-proof constructie. We kregen uitleg van Barry Lambrechts.
Patent aangevraagd? Ook Natuurmonumenten kan vast wel extra inkomsten gebruiken. De gedachte werd geopperd dat dit meer een constructie was voor vrije uitloopkippen. Er zijn altijd mensen die het beter weten. We zullen zien als we in mei ge klus gaan afronden.
Even nog een belangrijke mededeling tussendoor die ook in dit verslag nuttig kan zijn: de verzekering van de rastaurateurs, u weet wel dat ploegje dat zich maandelijks in het zweet werkt t.b.v. het Nederlandse grofwild, wordt verbeterd en aangepast aan deze tijd, zodat schade en letsel goed gedekt zijn, zonder dat iemand persoonlijk aansprakelijk gesteld kan worden. Grove schuld en nalatigheid uiteraard daargelaten.
Nu verder met deze in onze ogen forse klus. We dachten nog hulp te krijgen van passanten, laag bij de grond (wandelaars) en hoog van de grond (ruiters), maar nee hoor. Complimenten zat, "goed hoor wat jullie doen in deze kou", maar helpen ho maar. Een aflaat betalen aan Natuur Monumenten o.i.d. is genoeg. Nou, de pannenkoek moet ook betaald worden, dus toch maar bedankt mensen.
Ik kreeg een paar keer de vraag of ik bonnen aan het uitschrijven was. Kennelijk ontgaat het sommigen dat deze aan alzheimer light lijdende man enige notities nodig heeft om de lezer in voldoende mate en naar waarheid te kunnen prikkelen. Ook wel een beetje nagenieten, ik beken. Een opmerkzame medewerker hoopte dat op basis van goede notities nu mogelijk eens een zinnig verhaal tot stand zou komen. Ik hoor het wel.
Tot mijn vreugde leverden de maatschappelijke stagiairs ook een flinke bijdrage. Ook zij hebben laag bij de grond de nodige stukken gaas weggeknipt. We misten hierbij natuurlijk ome Cor. Die zou dat vast beter hebben gedaan. Compleet met kniebeschermers op zijn knieën, dat is nog eens passend zonder je rug te verzieken.
Plots kwam er een schitterende limousine langs. Hulp van hoog niveau dachten we. Het was wel hulp, maar in de vorm van de chef (pannen)koekenbakker. Die schijven kwamen later. De chef van onze vereniging kwam ook nog langs, per bestelauto, wel in passend zwart en met een escorte van Natuurmonumenten. Zijn “Truus” had hem op weg naar de Carolinahoeve letterlijk het bos ingestuurd.
Ook onze ploeg kent eigenwijze mensen. Het knopen van het gaas bovenaan de draaglijn moest volgens hem (wie zou dat nou zijn?) anders. Hij kreeg één geschoolde navolger. Die deed ook een 'compartiment' op deze wijze. Dan kunnen we na verloop van tijd zien wat beter is. Kijk, dat noem ik nou wetenschap. Daar is onze vooruitgang nou op gebaseerd. Kan Rutte nog wat van leren, hij noemt zichzelf tenminste altijd conservatief, een woord waar wij als vereniging nog nooit van gehoord hebben en als rasterploeg al helemaal niet.
Helaas moest ik discriminatie vaststellen. Eén der dames meende weer een verschil tussen mannen en vrouwen te moeten vaststellen. Vrouwen kunnen 'multitasken'. Mij praat je geen minderwaardigheids-complex aan.
Tijdens de koffiepauze probeerde een vogelaar er achter te komen wat voor vogel ze had gefotografeerd. Zonneklaar, een Joint Strike Fighter volgens “een kenner”. Tijdens de koffie gaf de jeugd het goede voorbeeld. Een banaan i.p.v. een gevulde koek, maar ik heb goed naar de bisschop geluisterd: de zonde is de jus van het leven. Dus nam ik er twee!
Barry beklaagde zich bij mij: doe jij nog wat? Ik stond te schrijven. Het antwoord laat zich raden: klacht afgewezen, moet je niet bij mij zijn en ik ga in hoger beroep. Ik kreeg nog een klacht (begin wel aan mezelf te twijfelen). Het hoogste gezag stond aan de spandraad te sjorren zonder daar beweging in te krijgen. Logisch, ik stond erop. Maar ik werd wel voor drie aangezien. Bedankt voor het compliment.
Zo tegen half één begon de pannenkoek toch wel te roepen. De jongste garde pleegde nog net geen insubordinatie, maar het ging wel in die richting. Er werd gezucht en niet meer geknipt voordat..... We werden nogmaals door hoog te paard zittende lieden aangemoedigd. Tsja, je hebt werkpaarden en luxe paarden. Na deze opsteker op naar de pannenkoek.
Ik had de eer met de maatschappelijken aan tafel te zitten. Misschien hebben ze wel gelijk dat ik plaag, zo niet erger. Als dat zo is, mensen protesteer. Ik ben heel gevoelig. Zeker als het jongeren zijn. Ik heb ze nog op de kinderpannenkoek gewezen.
Bestel ik een heerlijke onovertrefbare Carolina Spek Pannenkoek, wordt die na enige tijd voor mijn neus gezet, hou ik daar de stroopfles boven, wordt dat overheerlijke baksel weer voor mijn neus weggegrist. Stroop over de tafel en ik gefrustreerd. 
Het kwam goed. De chef vroeg aan het eind van de lunch, toen de meesten al weer vertrokken waren, of ik de pannenkoek op had. Ja, dat had ik. Dan kon ik weer aan het werk. Daar had ik mij tegen ingedekt: ik had nog een kop koffie besteld (jazeker, zelf afgerekend) en kon dus nog even legaal blijven zitten.
Na de pauze moesten sommigen zich nog wat moed indrinken voordat de draad (zeg maar rol gaas) werd opgepakt.
We waren amper aan de gang of, moet je nagaan, volgde weer een discussie over hoeveel vierkantjes van het nieuwe gaas er nou eigenlijk over de spandraad gevouwen moesten worden om e.e.a. deugdelijk vast te zetten. Nogmaals wil ik naar Den Haag verwijzen. De naam noem ik niet meer, dat wordt te duur.
Wat er, als je zo bezig bent, al niet langs komt, b.v. een buitengewone ligfiets, het leek wel een duikboot. Ook nog een wild zwijn, nou ja wild, zij trok zich niets van ons aan en kuierde rustig verder tot ze uit het zicht was.
Om een uur of drie was de klus voor vandaag geklaard. Ik werd erop gewezen dat bij de borreltafel, ja ja, nog een stuk behoorlijk gehavend raster staat. Niemand wilde de handen nog uit de mouwen steken. De jongsten wel. Hulde!
U zit nu nog te wachten op de in de aanhef aangekondigde ramp?
De ploegchef liet mij in vertrouwen weten dat hij de gevulde koeken was vergeten en die op weg naar de werkplek aangeschaft had. Niets blijft geheim, alles en iedereen lekt. Ik ben toch een beetje van deze tijd. Hij lekt en is verslaafd aan de gevulde koek.