Donderdag 2 december j.l. was het alweer de 3e bijeenkomst van de cursus wildzichtbaarheid. De 3e en laatste avond over theorie en praktijk rondom wildzichtbaarheid. Deze avond vertelde oud-faunabeheerder Johan Wensink over zijn ervaringen met het zichtbaar maken van wild, ondanks aantalsbeheer d.m.v. jacht.
Johan heeft o.a. op het vroegere Staatswildreservaat gewerkt en later op het Park de Hoge Veluwe. Uitgebreid is verteld over hoe bezoekers te zoneren, hoe dieren stapje voor stapje zichtbaar te maken zijn en dichter bij het publiek te krijgen zijn en de effecten van een kernzone in het centrumgebied van het park waar niet gejaagd wordt. Dat is ook de geboorteplaats van het inmiddels al legendarische edelhert Hubertus, dat met zijn 5e kop een geweldig gewei heeft opgezet en al actief meedoet met de bronst. Immers, doordat hij niet of nauwelijks schuw is, en dus weinig energie verliest met vluchten, kan hij maximaal energie in vetreserves en in zijn gewei stoppen.
Na nog meer wetenswaardigheden is de 2e helft van de cursusavond besteed aan het uitleggen van de groepsopdracht die tussen de 3e en de 4e avond uitgevoerd moet gaan worden. In totaal zijn 5 wildobservatieplaatsen (WOP’s) door de cursisten gekozen om te evalueren: 4 reeds bestaande en 1 potentiele locatie. De komende 2 maanden zullen de cursisten – gewapend met de vergaarde kennis in de afgelopen cursusavonden – kritisch naar deze WOP’s gaan kijken: naar het type voorziening, de inrichting van de omgeving, het beheer en de ervaringen ervan. De sterke en zwakke punten zullen benoemd worden en suggesties voor verbetering zullen worden gedaan.
Wordt vervolgd!
