{mp4}kaalwild_in_de_mistH264{/mp4}

Zuid-Veluwe - Het is heiig vanochtend. Ik ben vroeg uit de veren gegaan om met de opkomende zon aan de rand van de hei te zijn. Jammer van de mist, fotograferen heeft dan weinig zin. Ik ben niet de enige, nog zes andere vroege vogels zie ik, twee daarvan op plaatsen, waar ik niet zou durven komen..... Het roodwild heeft er gelukkig geen last van en de mensen blijven door de mist uit het zicht. Ik zoek een strategische plek om het wild gade te kunnen slaan. Tijdens het lopen ben je extra zichtbaar, voorzichtig en alert loop ik verder. De mist geeft mij gelukkig de nodige dekking, toch word ik verrast door een leidhinde, die staat te zekeren. Ze heeft ook moeite met de mist want ik zie haar eerder dan dat zij mij ziet. Dat is echt geluk hebben. Ik sta doodstil en wacht tot ze de andere kant op kijkt. Vervolgens zet ik 3 stappen opzij om de dekking van een boom te zoeken. Ik red dat zonder haar aandacht te trekken door bijvoorbeeld krakende takken of dat zij net weer mijn richting uitkijkt en pak de videocamera.

Plotseling slaat zij terug. Heeft zij wat gezien. Ik sta haaks op haar looprichting en onder de wind. Het moet iets anders geweest zijn. Ze rent terug de hei op met in haar kielzog het kaalwild en twee spitsers. De spitsers worden gemakshalve ook tot het kaalwild gerekend, zolang zij nog met het kaalwild optrekken. In mei is dat afgelopen en zullen de spitsers aansluiting zoeken bij oudere mannelijke herten. Vreemd genoeg loopt er ook nog een ouder mannelijk hert in een volgend kaalwildroedel. Die volgt dezelfde wissel als de eerdere leidhinde. Behoedzaam kruist hij het pad. Geen onregelmatigheden en het hert en zijn kaalwildgevolg trekt de dekking in. Ik weet waar ze er weer uitkomen en loop via de paden een stuk verder om de herten weer "op te vangen"'. Mijn aandacht wordt vooralsnog getrokken door wat damkaalwild, die netaan in het rustgebied staan. Ik zak door de knieën en observeer de dammen. Een van de dieren kijkt onafgebroken in mijn richting. Wanneer ik rechtsachter mij kijk zie ik de leidhinde over een topje op de hei heen trekken. En ik kniel nog steeds zonder enige dekking aan de rand van de open hei. Dan maar zo weinig mogelijk bewegen. Het kaalwild trekt door, maar wederom slaat de hinde terug en verdwijnt via de zelfde route uit het zicht. Het leven van het wild gaat niet over rozen. Toch onderneemt de hinde met haar roedel elke dag deze route. Op een of ander manier is het haar toch de stress en moeite waard om de tocht elke dag te ondernemen. Gelukkig maar. Een beetje stress en waakzaamheid hoort eigenlijk ook bij de natuur van het roodwild.

N.B. Alle waarnemingen zijn vanaf het pad gedaan en in openbaar toegankelijke gebieden.