Als ik voorzichtig mijn aanzitplaats inneem is het het al licht, het in de schemerdonker naar deze plek aanbersen heeft geen zin omdat het wild pas laat van de heide terug komt naar hun daginstand.
Vanaf het glooiende paadje kijk ik voorzichtig overde rand naar het heideveld of er geen wild staat, niks te zien vlug onder "mijn" boom en de spullen klaar.
Na een kwartier over de hei te hebben getuurd valt recht voor mij in de hei de kroon van een hert op die onbewegelijk boven een pol uit steekt tien centimeter meer niet.
Terwijl de zon al aardig over de dennentoppen uitkijkt is de kroon nog niet bewogen, een dood hert spookt er door mijn hoofd en zie de kapitale stangen al thuis inclusief schedel aan de muur hangen.
Toch maar even blijven zitten alvorens er heen te lopen, met een klein geluidje van een knorrend hert komt er in de kroon beweging en ik merk dat het doormij doodgewaande dier ineens springlevend blijkt te zijn. Een werkelijk schitterend kapitaal hert komt langzaam omhoog met een blik in de ogen die verteld welk ander hert het heeft gedurfd om "mij" de Koning van deze hei wakker te maken. Het aan de muur hangende gewei van deze muiter moet dan maar worden ingeruild voor een afdruk van 60 bij 90cm iets wat beter bij een wildfotograaf zijn interieur past dan het troffee van een dood hert, gelukkig maar want dan kunnen we het komende jaar elkaar nog eens ontmoeten in levendelijve.
5 oktober 2006. Veluwezoom.