Zaterdag - Park de Hoge Veluwe. Het is tegen half vijf wanneer ik op de Wildbaanweg rij. De wei is nog leeg en wil doorrijden naar de Bosjes van Staf. Net voordat ik echt voorbij gereden ben zie ik in mijn ooghoek de herten de wei oprennen. Ik keer en parkeer de auto. Wat een mooi geheel, de herten op de sneeuw in de oranje avondzon. Het leek niet druk in het park, maar in een mum van tijd staat er meerdere auto's een een aantal fietsers te genieten van de herten.

De herten zijn ondanks de koud van de laatste dagen niet loom, maar juist vol energie en lopen druk op en neer voordat ze beginnen te laveien.

Twee herten stoeien een aantal van de andere herten zijn hun gewei de afgelopen dagen al verloren. Twee andere herten gaan op de achterlopers en slaan elkaar met de achterlopers. Het rechter hert van die twee krijgt klappen en sluit zlefs zijn ogen . De meeste uithalen zijn slechts gemaai in de lucht. De rust keert weer terug in het roedel en ze staan allemaal te laveien.

Plotseling worden de herten, en ik ook, opgeschrikt door de moeflons. Van rechts komen eerst 30-40 ooien de wei oprennen. De herten kijken verbaasd op. Dan spurten er tien rammen achter aan en maken hoge sprongen. De kudde rent van rechts naar links en terug en doet dat een paar keer totdat ze hun rust vinden nabij de kuil rechtsachterin.


Het ene moment is het weitje leeg en het volgende moment staan er totaal zo'n twintig herten.


Twee herten stoeien een aantal van de andere herten zijn hun gewei al verloren


Anderen zijn aan het donderjagen en gaan op de achterlopers.


Het linker hert legt zijn gehoor helemaal plat naar achter en is niet te vertrouwen. Het rechter hert krijgt het dan ook zwaar te verduren en sluit zelfs zijn ogen alvorens de tegenstander hem raakt.