Het plan van Staatbosbeheer is om de scheiding tussen Almere en de OVP minder abrupt in elkaar over te laten gaan en wordt de bufferzone in het gedeelte van de OVP, het Fluitbos, aangelegd. "Dit gebied moet goed toegankelijk gaan worden voor recreanten. Deze herinrichting is al in gang gezet. Bomen zijn gekapt en routes voor de fietspaden zijn uitgelegd. Ook zijn er open plekken in het bos gemaakt, die dan dienen te verruigen."
"Er zijn uitgezette wandelroutes gepland, die deel verhard, deels als zandpad en deels als graspad zullen zijn. Probleeem is hierbij dat het een zeer nat gebied is. Een groot deel van het jaar zijn zelfs de paden niet goed beloopbaar. De verwachting is deze weken de grove werkzaamheden af te ronden. In het voorjaar worden de beplanting aangebracht en vervolgens zullen de paden afgewerkt worden."aldus de site van SBB medio maart 2003.
Deze bufferzone heeft echter als resultaat, dat de mensen dieper het gebied in kunnen trekken en dus meer verontrusting kunnen veroorzaken. Dag en nacht!
Is rust opeens niet meer nodig voor de herten? Is hun conditie verbeterd? Nee, integendeel, de conditie van de herten is aanzienlijk verslechterd.
Wat is een mogelijke oplossing?
Fluitbos rustgebied maken of minimaal in de periode februari-april geheel afsluiten.
Het is verwonderlijk hoe veel herten er in het Fluitbos te zien zijn. Zonder enige moeite zijn de herten gade te slaan. Mede door de verlaagde stofwisseling en de daarmee samenhangende verlaagde activiteit. Reden te meer om voor rust te zorgen voor deze herten.
Overduidelijk blijkt, dat de omgevallen bomen een welkome voedselbron zijn voor de herten. De zuidwesthoek van de OVP is reeds lange tijd een gewilde plek voor de geweidragers. Sinds de openstelling van het Fluitbos duurde het dan ook niet lang totdat de herten dit gebied ontdekt hadden.
Wat zeer verbazingwekkend is, is het feit dat vorig jaar dit nog "strikt rustgebied" was. Zie de OVP nieuwsbrief juni 2002. Weliswaar een tijdelijk rustgebied, maar toch. Er werd rekening gehouden met het feit, dat de herten in de wintertijd zichdaar terugtrokken.
Van 20 februari tot 15 april 2002 was het bosgebied (drie verharde doorgaande paden uitgezonderd) afgesloten voor het publiek. Dit was nodig, volgens SBB, om te voorkomen dat de herten werden opgejaagd en hun conditie slecht werd. Op de foto is een slapend hert te zien.
In amper één jaar tijd is het beleid 180 graden omgekeerd. Het gebied is geheel opengesteld, ook 's nachts!
Juist in de periode dat de herten rust nodig hebben, wordt er (februari/maart 2003) een groot deel van het bos omgezaagd, komen een shovel, vrachtauto's en graafmachines het bos in om de paden te effenen, zand gestort als basis voor de paden, greppels te graven enz., enz. Niet bepaald een rustgebied.
