De Raad van State, het hoogste rechtsorgaan in Nederland heeft de Provincie Flevoland volledig in het gelijk gesteld bij haar beslissing in 2018 voor het afschot van edelherten in de OVP tot het aantal van 490 bereikt is. Hiermee haalt de Raad van State een dikke streep door de eerdere uitspraak van de Rechtbank in Lelystad en natuurlijk een heldere boodschap naar de argumentatie van de voorstanders van de nieuwe vorm van natuurbeheer: 'hek erom, dieren erin, niks doen en kiek'n wat 't wordt'.
In het persbericht wordt aangegeven dat het provinciebestuur zijn besluit heeft gebaseerd op verschillende ecologische onderzoeken, waaronder het Advies Beheer Oostvaardersplassen van de Commissie van Geel. De conclusie van de rapporten is dat het huidige, niet beheerde aantal edelherten in de Oostvaardersplassen door overbegrazing schade veroorzaakt aan de flora en fauna in het gebied waardoor o.a. de Europese opdracht binnen de Natura 2000 wetgeving niet wordt gehaald. Zo zijn riet, struiken en bomen verdwenen, is de hoofddoelstelling als vogelreservaat aan de laars gelapt en zijn vele vogelsoorten verdwenen of in aantal afgenomen.
De laatste hobbel wordt een binnenkort te verwachten uitspraak van de Raad van State over de verleende ontheffing uit 2019. De argumentatie is op de zelfde inhoudelijke basis dus we wachten met een gerust hart af! Maar het OVP dossier kan grillig zijn!
Voor Vereniging het Edelhert die het welzijn van de edelherten in het vaandel heeft lijkt het natuurlijk wat onlogisch dat we voor beheer zijn. Zonder beheer echter zorgen grote aantallen herten ervoor dat er geen voedsel is. De dieren lijden een lange periode honger en sterven daar uiteindelijk aan, dat kun je toch moeilijk zien als welzijn. Daarom gaat het ons vooral om de kwaliteit van het leefgebied.
We hebben wederom kunnen constateren dat in een natuurgebied met een populatie herten die ongebreideld kan groeien het niet vanzelf goed komt. Door honger en gebrek sterven de dieren uiteindelijk een pijnlijk trage hongerdood. Daarbij komt dat, voor de toekomst, de kwaliteit van het 1800 ha kleine leefgebied voorlopig nog volledig geruïneerd is. Het is steeds opnieuw strijden waarbij emotionele argumenten het tijdelijk winnen van de ratio, maar waarbij de ratio uiteindelijk overwint. Vele 'deskundigen' die steeds hun eigen gelijk lijken te willen bewijzen, maar de natuur gaat zijn eigen weg. De groei van een populatie herten stopt niet automatisch, huidige beheervormen zijn er niet voor niets!
