Voor de herten is het in deze bronstperiode  een hele zware tijd. Ze moeten de andere herten verjagen en het kaalwild proberen bij elkaar houden en de liefde bedrijven. Dit schouwspel kon ik mooi beleven. Toen het rustig was op de hei-bronstplek om 's middags 14.00 uur, kwam hethert mijn richting op lopen en ging vlak voor mij zitten.

Hij was zo moe dat hij ging slapen en zijn ogen waren half gesloten.

Daarna gingen zijn ogen in het geheel toe.

Het hert was schijnbaar zo moe, dat zijn kop in het geheel verdween in de hei.

Ondanks dat je denkt dat ze van de wereld afzijn, meende het hert toch iets gehoord te hebben en was weer klaar wakker.

Nu het hert weer wakker was ging hij direct naar het kaalwild toe na een slaapje van 3 minuten.