Steenmeel Symposium op 20 april 2021

Het Nationale Park De Hoge Vleuwe houdt een online symposium over het uitstrooien van steenmeel.

In het decembernummer van het Edelhert in 2020 hebben we er al aandacht besteed. Het Nationale Park de Hoge Veluwe heeft vorig jaar steenmeel uitgestrooid om de bodem te verrijken. De Hoge Veluwe loopt samen met de provincie Noord Brabant voorop met deze methode van verbetering van biodiversiteit. Daarom de volgende aankondiging:

Save the date! dinsdag 20 april 2021, van 10.00 uur tot 17.00 uur.

Door ir. Leontien Krul, Beleidsmedewerker, Stichting Het Nationale Park De Hoge Veluwe

Om de kennis en ervaring van de afgelopen 5 jaar aan onderzoeken te delen organiseert Het Nationale Park De Hoge Veluwe een online symposium over steenmeel toediening als herstelbeheer.
Registreer via deze link: registratie symposium

Voor vragen kunt u terecht bij: symposium@hogeveluwe.nl

Online ALV

Zoals u zult begrijpen kan een fysieke ALV dit jaar niet plaatsvinden. Omdat er statutair toch een ALV behoort plaats te vinden wil het bestuur dit jaar de ALV online houden. Hierbij de agenda en de manier van aanmelding, uitsluitend voor leden! Het bestuur hoopt op grote deelname.

UITNODIGING

EERSTE ONLINE ALGEMENE LEDENVERGADERING

Zaterdag 03-04-2021

Inschrijving via: secretaris@hetedelhert.nl

Als u zich inschrijft ontvangt u t.z.t een link om in te loggen voor de vergadering

Het programma:

Vanaf 10.30: inloggen via de eerder toegezonden link

11.00 uur

1. Opening vergadering
2. Ingekomen stukken
3. Notulen algemene vergaderingen 2020
4. Bespreking jaarverslag 2020 en goedkeuring
5. Toelichting financieel jaarverslag 2020 en begroting 2021
6. Rapportage kascontrolecommissie (Rob Schuitenmaker, Sabeth de Clercq reserve lid Wilma Reeseeuw)
7. Vaststelling financieel jaarverslag 2020 en begroting 2021
8. Benoeming leden kascontrolecommissie
9. Geplande activiteiten in 2021
10. Bestuursverkiezing:

• Aftredend en niet herkiesbaar
• Door persoonlijke omstandigheden is Frans Assink lopende het jaar afgetreden

Kandidaat

• Het bestuur draag voor de heer Robert Hoegen als bestuurslid

Kandidaten voor een bestuursfunctie kunnen schriftelijk aangemeld worden tot tien dagen voor de vergadering gesteund door minimaal 5 leden. (Statuten art 9 lid 5)

1. Rondvraag
2. Sluiting

De procedure is dit jaar ivm Corona anders dan andere jaren

U kunt zich aanmelden via: Secretaris@hetedelhert.nl

Als u zich heeft aangemeld ontvangt u t.z.t. een link waarmee u kunt inloggen op 3 april vanaf 10.30 uur. Er zijn aan deze online ALV geen kosten verbonden.

Boek ‘Gewilde Dieren’ met bijdrage VhE is verschenen!

Het is zover: donderdag 21 januari jongstleden is het nieuwe boek ‘Gewilde Dieren’ van de KNNV-uitgeverij officieel verschenen. 

Een bever in het wild zien in Nederland was tot 1988 onmogelijk. Inmiddels is dit stevige knaagdier bepaald geen zeldzaamheid meer in ons land. Het is het bekendste voorbeeld van een geslaagde herintroductie. Maar er zijn er veel meer, ook minder geslaagde overigens. Om welke herintroducties gaat het dan? Hoe kwamen ze tot stand en waren ze al dan niet succesvol? Tot nu ontbrak een totaaloverzicht en evaluatie van herintroducties in Nederland. Het boek ‘Gewilde dieren’ vult dat gat.

Niet alleen de individuele soorten komen aan bod, ook is er aandacht voor de kaders rond herintroducties, afwegingen bij natuurbeheer en rewilding-plannen.Gewilde dieren staat vol met fascinerende verhalen over ideeën, fantasieën, tegenslagen, frustraties, hoogtepunten en overwinningen. Een absolute aanrader voor natuurliefhebbers, beleidsmakers en onderzoekers.

Aan het boek hebben vele mensen meegeschreven. De redactie werd gevormd door het trio Mark Zekhuis, Louis van Oort en Luc Hoogenstein.

Vereniging het Edelhert heeft bijgedragen aan de totstandkoming van dit boek via financiele sponsoring en het schrijven van het hoofdstuk over onze doelsoort, het edelhert.

Het boek heeft via diverse media al aandacht gekregen, tot aan Vara’s Vroege Vogels aan toe. Bekijk artikel Vroege Vogels hier.

Voor iedereen die wil weten hoe de terugkeer van otter, raaf, das, bever en nog veel meer andere soorten is verlopen is dit boek een aanrader!

De volgende organisaties hebben bijgedragen aan de totstandkoming van dit boek:
Vereniging het Edelhert, Das en Boom, St. Ark, Alterra, WUR, Vogelbescherming Nederland, Sovon Vogelonderzoek Nederland, Natuurbalans, de Vlinderstichting, Stichting Bargerveen, RAVON, de Nederlandse Vissersbond, Wereld Natuurfonds, WUR, IUCN, Natuurmonumenten, 12 Landschappen, VBNE.

Vanaf 25 januari 2021 verkrijgbaar in de boekhandel en via https://knnvuitgeverij.nl/artikel/gewilde-dieren.html

Oproep van het bestuur

Beste mensen,

Dit jaar bestaat onze vereniging 75 jaar!

Hoe e.e.a. gevierd kan / gaat worden is door alle corona perikelen nog onzeker. Toch heb ik een verzoek aan u allen.

Heeft u foto’s van de afgelopen 75 jaar wilt u die dan beschikbaar stellen voor een op te zetten fotocollage. Het gaat hier om foto’s van personen die in de afgelopen jaren iets voor de vereniging hebben gedaan of om leuke foto’s die iets vertellen. Dus niet om foto’s van herten cq andere dieren.

Deze collage zou dan getoond kunnen worden op de Ledendag op 13 november a.s. en op het symposium (dit enkel als corona ons niet dwars zit).

U kunt de foto’s sturen naar:

Hennie J Degen

Buys Ballotstraat 20

7316 LC Apeldoorn

Mocht u de foto’s graag terug ontvangen geeft u dit dan even aan.

Digitaal materiaal graag naar mailadres: secretaris@hetedelhert.nl.

Drentse hert gefotografeerd

Het Drentse hert waar enkele maanden geleden veel ophef over was loopt nog steeds rond, dat ondervond Rezy van der Velde maandagmiddag. Ze maakte een wandeling in een Drents natuurgebied toen er opeens iets langs haar schoot. Rezi: "Ik kon niet geloven dat ik een edelhert zag en dacht: die komen toch niet voor in Drenthe?" Gelukkig had Rezy haar fototoestel bij zich: "De foto's zijn gemaakt op flinke afstand. Deze joekel schoot van rechts naar links voor mij langs. Ik moest even bedenken wat er gebeurde, vervolgens zette ik mijn camera uit!!! Sukkel. Gelukkig toch nog deze vier kunnen schieten. Wat een dag!"

Goudjakhals in de Ooijpolder

Om iedereen kennis te kunnen laten maken met een enkele artikelen uit het tijdschrift plaatsen we er een paar. Onderstaand artikel is eerder verschenen in ons tijdschrift Het Edelhert. Dat tijdschrift krijgt u vier maal per jaar na lid worden van Vereniging het Edelhert. Dat kost slechts 25,- per jaar en dat kan hier: aanmelden als lid.

De goudjakhals is al een paar keer gezien in Nederland, waarvan twee keer op de Veluwe (in 2016 en 2017), waar hij onder andere opdook op de cameravallen van het ecoductenonderzoek door onze monitoringgroep. In 2019 verscheen hij op een cameraval in Drenthe.

Op 28 en 29 oktober kwamen er meldingen uit de Ooijpolder van aangevallen schapen. Inmiddels is uit DNA-onderzoek duidelijk geworden dat hier de goudjakhals actief is geweest. Aan beide schapen zat DNA van de goudjakhals. Nadien zijn er geen sporen meer van het dier gevonden. Mogelijk is het dier doorgetrokken. Onderzoekers van het Wolvenmeldpunt van de Zoogdiervereniging zijn voornemens om in dit gebied aanvullend veldonderzoek uit te voeren. Dit in samenspraak met lokale terreinbeheerders en werkgroepen.

De DNA-analyses worden in opdracht van de Provincie gedaan door Wageningen Environmental Research omdat er mogelijk sprake is van wolvenschade. In de analyse wordt meteen ook bekeken of er sprake kan zijn van een goudjakhals, dat is gebruikelijk. In dit geval is daar een extra reden voor aangezien de goudjakhals eerder dit najaar net over de grens in Duitsland werd gemeld.

De aanvallen door deze goudjakhals betreft oudere lammeren en, volgens de dierhouder, het langzaamste schaap van de kudde. Ook een vos kan een schaap doden, maar een goudjakhals is net iets sterker. Wolven zijn weer sterker. De goudjakhals heeft op eigen kracht Nederland bereikt en is daarmee een inheemse diersoort en beschermd. De diersoort is nog niet opgenomen in de Wet Natuurbescherming, daardoor is er nog geen landelijke schaderegeling. Provincie Gelderland vindt dat schapenhouders hier niet de dupe van mogen zijn en vergoedt de schade, net als bij de wolf. Totdat er meer duidelijkheid is over hoe we omgaan met de goudjakhals zal de provincie dit blijven doen.

De goudjakhals is iets meer dan half zo groot als een wolf, ze hebben een veel kortere staart met een zwarte punt en korte benen. Daarmee is het verschil met de vos ook goed te zien, vossen hebben immers doorgaans een witte staartpunt.

Sika’s in Nederland

Om iedereen kennis te kunnen laten maken met een enkele artikelen uit het tijdschrift plaatsen we er een paar. Onderstaand artikel is eerder verschenen in ons tijdschrift Het Edelhert. Dat tijdschrift krijgt u vier maal per jaar na lid worden van Vereniging het Edelhert. Dat kost slechts 25,- per jaar en dat kan hier: aanmelden als lid.

Sinds een aantal jaren vernemen we steeds vaker meldingen in Nederland van waarneming van Sika-herten (Cervus nippon s.l.). Van deze van oorsprong Aziatische soort is een tiental ondersoorten bekend, waarvan her en der in Europa de Japanse ondersoort C.n.nippon is geïntroduceerd. Zeker voor de Schotland-gangers onder ons is deze soort niet onbekend. Vooral niet omdat deze soort succesvol weet te hybridiseren met het edelhert (C. Elaphus s.l.) en als zodanig een bedreiging vormt voor de genetische integriteit van laatstgenoemde soort. Hybridisatie met het damhert is tot op heden niet bekend, ook niet uit rastersituaties waarbinnen beide soorten voorkomen. Daar hoeven we ons geen zorgen over te maken, maar over hybridisatie met het edelhert dus wel.

Onlangs werd bekend dat zich een populatie Sika’s had weten te vestigen in het Noord-Hollands Duinreservaat (NHD); een kleine speurtocht leverde al gauw op dat de oorsprong van deze dieren bekend is (ontsnapt bij een particulier die deze dieren hield, maar er inmiddels afstand van heeft gedaan) en dat ze er al langere tijd zitten (voorjaar 2018) en zelfs al jongen hebben gehad. De beheerder van het NHD schat de populatie nu op minimaal twee herten en vier hindes.

Vanwege het gevaar voor hybridisatie met het edelhert, schade en verkeersveiligheid (er zijn al drie aanrijdingen bekend met Sika’s rond het NHD) is door de beheerder in overleg met de provincie Noord-Holland besloten deze dieren als ongewenste exoot zo spoedig mogelijk uit haar beheergebied te verwijderen.

Dat gaat overigens niet zomaar, want het Sika-hert is geen inheemse diersoort en dus kan een ontheffing voor afschot niet worden verleend. Inmiddels is de beheerder op pad met een provinciale opdracht om deze dieren te verwijderen.

Tot zover de Sika’s in Noord-Holland. Totdat plotseling twee weken geleden een waarneming wordt gedaan van Sika’s in het Nationaal park Zuid-Kennemerland (NPZK. zie: Waarneming.nl). De foto’s lieten er geen twijfel over bestaan dat het hier ging om een Sika-hinde. Ook hier loopt inmiddels het Sika-hert rond. Daardoor getriggerd heb ik voor de VHE de waarnemingen in Nederland vanaf 1 januari 2019 eens op een rijtje gezet.

In totaal zijn er vanaf 1 januari 2019 elf waarnemingen gedaan van Sika’s in de vrije wildbaan: acht maal uit Noord-Holland (één uit het NPZK, zeven uit het NHD), twee uit Noord-Brabant (echter zonder foto dus voor mij niet overtuigend) en één uit Overijssel (hier wel een uiterst duidelijke foto van een Sika hert).

Deze Sika’s komen niet uit de lucht vallen en zijn allemaal afkomstig uit collecties en al dan niet moedwillig losgelaten. Een bedenkelijke situatie gegeven het feit dat deze soort zich makkelijk aanpast aan mens en landschap, maar totaal ander gedrag vertoont en zich veel geheimzinniger gedraagt dan bijvoorbeeld het damhert. Beheren van Sika’s is daardoor een kunst op zich. Nu loopt het nog op redelijke afstand van de edelherten elders in Nederland, maar het lijkt me verstandig om het zover niet te laten komen en deze exoot als ongewenst te verklaren en te verwijderen uit het Nederlandse landschap. Voor je het weet heb je immers zo weer een nieuwe probleemsoort waar we jaren over kunnen discussiëren en niets oplossen tot het te laat is.

Knoeien met damherten

Om iedereen kennis te kunnen laten maken met een enkele artikelen uit het tijdschrift plaatsen we er een paar. Onderstaand artikel is eerder verschenen in ons tijdschrift Het Edelhert. Dat tijdschrift krijgt u vier maal per jaar na lid worden van Vereniging het Edelhert. Dat kost slechts 25,- per jaar en dat kan hier: aanmelden als lid.

'Lekker' knoeien met damherten: de Hoekse Waard en sterilisatie in het wild, of: hoe trap ik weer eens een open deur in.

Dat het goed gaat met het damhert weten we inmiddels wel. Er is geen provincie of er komen wel waarnemingen van damherten vandaan. De meest recente berichtgeving ging over damherten in de Hoeksche Waard en een bericht op de NOS-app over steriliseren in het wild als vervanger van de jacht.

Om maar eens met de Hoeksche Waard te beginnen.

De Hoeksche Waard is een eiland (jazeker, ook al zou je dat niet zeggen) in Zuid-Holland, en bestaat uit in totaal 60 verschillende poldertjes. Het bekendste dorp van het eiland is Oud Beijerland (zie onderstreping linksboven op onderstaande satellietfoto). Aan de verkaveling is heel goed te zien dat het gebied goeddeels in agrarisch gebruik is. Het grote water ten zuiden van de Hoeksche Waard is het Haringvliet/Hollandsch Diep. Niet ver ten zuiden van de Hoeksche Waard ligt het eiland Tiengemeten, bekend van de natuur en het Rien Poortvliet museum. Zo, nu weten we tenminste waar de Hoeksche Waard ligt.

Op het eiland de Hoeksche Waard leven ongeveer 30 damherten (geschatte situatie juli 2020) nabij Numansdorp en Strijen en medio 2020 (gele gebied) besloot de provincie deze kleine populatie in het kader van de verkeersveiligheid en de te verwachtten schade in vijf jaar tijds geheel en al te verwijderen. Daarmee had zij echter buiten de lokale Partij voor de Dieren gerekend, deze is het daar uiteraard helemaal niet mee eens. Wie dacht dat zij het hier wel mee eens zou zijn heeft jarenlang onder een steen gelegen. Nee dat moet anders, bedacht de PvdD zich. We gaan deze dieren vangen en dan uitzetten op de Plaat van Het Land van Essche.

Deze Plaat van Essche (roze gebied op de afbeelding) is een circa 120 hectare groot gebied ten zuiden van het dorp Strijen dat van de Hoekse Waard wordt gescheiden middels een circa 25 meter breed water. En daar moet dan het probleem mee worden opgelost: damhertjes verwijderd van de Hoeksche Waard en veilig en wel weer uitgezet op de Plaat van het land van Essche. Echter, daarmee wordt voorbijgegaan aan het feit dat damherten weliswaar prima kunnen overleven op de Plaat van het land van Essche, maar dat zij uit zichzelf niet zullen stoppen met de voortplanting. Zij zullen op die plaat gewoon doorgaan met reproduceren en binnen niet al te lange termijn zullen de damherten gewoon het scheidende water overzwemmen. Want water, en zeker niet zo’n lullig stukje als ten noorden van de Plaat, vormt absoluut geen enkele barrière voor het damhert. En die zwemtochten zullen zich al veel eerder voordoen dan menigeen verwacht. Zeker de jonge mannelijke damherten zullen al heel gauw hun omgeving gaan verkennen en daarbij een overtochtje meer of minder helemaal niet schuwen. In de AWD zag en zie ik regelmatig herten winkanalen of voorraadkanalen overzwemmen, terwijl ze gewoon droog over kunnen door 50 meter om te lopen. Toch doen ze dat niet: gewoon rechtover zwemmen, want waarom zou je omlopen terwijl je ook zo’n stukje gewoon over kunt zwemmen? Een damhert is niet bang voor een nat pak: integendeel! Dat is gedrag dat we heel snel zullen gaan zien nadat de herten zijn losgelaten op de Plaat. De damherten zullen eerst wat verdwaasd rondlopen, totdat ze het eilandje een beetje hebben leren kennen, om vervolgens gewoonweg weer de oversteek te maken naar de overkant. Daar staat immers veel meer en beter voedsel dan op het eilandje van de Plaat. Een heilloze weg deze vang en reallocatie (verplaatsing) van damherten. In no time staat bij uitblijven van beheer de Hoeksche Waard weer gewoon vol met damherten. Zie voor het advies van VHE aan de Partij voor de Dieren ook de notitie over het advies elders in dit blad.

Steriliseren in het veld

Nee, dan het initiatief van een tweetal zelfbenoemde 'wildlife'-dierenartsen die het voornemen hebben om op het u welbekende eilandje De Haringvreter de populatie damherten te beheersen middels sterilisatie in het veld. Een wereldprimeur volgens beide heren en een geweldige manier om het doodschieten te voorkomen. In een filmpje dat door de NOS op haar site is gezet zien we beide 'wildlife'-dierenartsen een damhinde verdoven in een hertenkampje.

In het bijgeleverde commentaar durft een van beide heren te reppen van “kijken of we ze voorzichtig kunnen benaderen en verrassen”. Ondertussen rennen de damherten namelijk al gestresst rondjes door hun kleine hertenrastertje…. Tja, wat moet je anders als je nergens heen kunt als je twee opzichtig naderende heren probeert te ontwijken.

Vervolgens wordt een hinde verdoofd, waarna ze na enige tijd door de knieën gaat en endoscopisch gesteriliseerd wordt. 'So far so good'. Hebben we al duizenden keren gezien in de dierentuin. Wat dat betreft een gevestigde praktijk bij gehouden dieren. Hoe dat in de vrije wildbaan gaat laat zich raden, maar die ervaring laat ik graag aan deze heren.

Het is voor beide 'wildlife' mannen alleen maar leerzaam als ze in de praktijk ervaren hoe weerbarstig de wildlife-praktijk zal zijn. En ja, ik spreek wel degelijk uit eigen ervaring met levend vangen van dit soort dieren. Maar daar gaat het me, afgezien van wat ethische haakjes en oogjes die deze methode met zich meebrengt, nu even niet om.

Het gaat me nu even om het feit dat deze heren het beperken van het aantal geboortes zien als een gelijkwaardige equivalent van afschot. En daarmee slaan beide heren 'wildlife'-dierenartsen de spreekwoordelijke plank finaal mis. Want waar gaat het bij het beheren van de huidige grofwildpopulaties om? Juist, niet om het beperken van het geboortecijfer, maar om het verlagen van de hoeveelheid dieren dat zich in een gebied ophoudt. Binnen het natuurbeheer in Nederland gaat het immers om de effecten van te grote hoeveelheden dieren op een beperkt stuk grond waardoor tal van negatieve gevolgen kunnen ontstaan. Te veel grote wilde hoefdieren zorgen in Nederland voor verkeersonveilige situaties, schade aan wettelijke belangen of een serieuze en significante aantasting van de biodiversiteit. Of dat nu gaat om de herten in de Oostvaardersplassen, de herten op Walcheren of Schouwen, de herten in de Amsterdamse Waterleidingduinen, of het roodwild op de Veluwe etc. etc.

Door een (al dan niet flink) aantal hindes ter plaatse te steriliseren en deze daar te laten, gaat de dichtheid niet naar beneden, maar wordt er hooguit een klein remmetje gezet op de reproductie. De populatie blijft gewoon doorgroeien, zij het (als je tenminste voldoende hindes weet te behandelen) wat langzamer.

Maar goed, in Nederland hebben we kennelijk dit soort experimenten nodig om weer eens een open deur in te trappen. Wordt vervolgd….

Winternummer 2020 Het Edelhert

Het winternummer heeft ondermeer de volgende onderwerpen:

Van de voorzitter Wat ons bezighoudt Uitnodiging Algemene Ledenvergadering Deelname VhE aan klankbordgroep Meer dan honderd jaar jachtopzichters Oproep bestuur VhE aan Drenthe Analyse uitspraak Raad van State Gesprek met NM over grote grazers Start van nieuw monitoringproject Najaarstelling OVP Goudjakhals in de Ooijpolder Knoeien met damherten Sika’s in Nederland Toevoegen steenmeel Hoge Veluwe Damhertenbronst in AWD Excursies

Voor de Kerst in de bus

Oproep aan Drentse politiek over Drents hert

Drenthe zit met edelhert in de maag. Maar waarom? Oproep van bestuur VhE aan de Drentse politiek.

In Drenthe loopt een edelhert. Al een paar jaar, zo blijkt. Zie het artikel hiervoor op de website met alle details. Het bestuur van Vereniging het Edelhert wil in dìt bericht vooral een oproep doen aan de provinciale Drentse politiek: laat dat hert met rust! Geef het een plek in de Drentse natuur. Drenthe kent prachtige natuurgebieden die met de komst van het edelhert nog weer wat mooier en spannender worden!

De komst van dit edelhert is geheel in lijn met het Faunabeheerplan uit 2014 en met de onderzoeken en rapporten die in het kader van de mogelijke terugkeer van het edelhert in het Drents-Friese Wold opgesteld zijn (zie website Drents-Friese Wold). In 2017 is al uitgebreid onderzoek gedaan naar mogelijke leefgebieden, mogelijkheden voor herintroductie en verwachte (landbouw)schade en gevolgen voor verkeersveiligheid. Toen is al een SER (Soort-Effect-Rapportage) opgesteld. Deze is indertijd helaas politiek niet vastgesteld omdat er geen unanimiteit kon worden bereikt. De Drentse politiek stelde daarom de SER niet vast. Wil je wachten op unanimiteit in dit soort kwesties, dan kun je lang wachten: die ga je in polderend Nederland nooit krijgen. De SER is indertijd dus niet verworpen vanwege het issue ‘verkeersveiligheid’, terwijl dat nu wel door de woordvoering van de provincie als zodanig aangehaald wordt. Laten we wel zijn: één edelhert doet niets af aan de verkeersveiligheid in de provincie Drenthe. Sterker: het hert heeft zich al twee jaar lang voortbewogen door de provincie zonder brokken te maken!

Een andere opmerkelijkheid is dat in Drenthe ook al met enige regelmaat damherten gezien worden (te zien op waarneming.nl). Waarom daarover geen discussie (in de media?) en nu wel ophef maken over dit ene edelhert?

Tot slot: in 2017 is goed gekeken naar de mogelijkheid tot terugkeer van edelherten in Drenthe, ook buiten het Drents-Friese Wold (hier is het rapport: Concretisering herintroductie edelhert en komst damhert in het Drents-Friese Wold te downloaden).

Waar het dus ECHT om gaat is dat er nu een dier spontaan komt, dat zou – mede gezien het vastgestelde beleid – toegejuicht moeten worden in plaats van als bedreiging gezien worden. Vervolgens is het zaak om als provincie te staan voor je eigen beleid en pro-actief samen met terreinbeheerders, landbouw, recreatie en andere stakeholders afspraken te maken over monitoring, beheer (in de toekomst, mochten de aantallen gaan toenemen), schaderegelingen en eventuele flankerende maatregelen (mogelijke verkeersonveilige locaties aanpakken). De baten zijn (vele malen) groter dan de lasten! En dat blijven ze ook bij een afgestemd en passend beheer.

Apeldoorn, 25 november 2020

Het bestuur van Vereniging het Edelhert.

P.S. Lezers van dit bericht die ook hun stem willen laten horen, kunnen een online gestarte petitie ondertekenen:

https://secure.avaaz.org/community_petitions/nl/provincie_drenthe_welkomedelhertdrenthe/

Drenthe zit met edelhert in de maag

Er loopt een edelhert in Drenthe, en al twee jaar. Het hert is behoorlijk onopgemerkt gebleven. Nu heeft de provincie een probleem, want mag het dier nu wel blijven of niet blijven.

Officieel heeft Drenthe een nulstand waar het edelherten aangaat. De provincie geeft aan dat het dier afgeschoten moet worden. Natuurmonumenten daarentegen vindt de argumenten daarvoor 'grote flauwekul.'

'De provincie Drenthe wil in beginsel ruimte bieden aan wilde populaties hoefdieren zoals edelhert en damhert.' zo staat er in het provinciaal Faunabeheerplan uit 2014. Echter, Tessa de Brink, woordvoerder van de provincie zegt: “Maar we hanteren wel een nulstand voor het edelhert als er geen SER is,” De nulstand wordt gehanteerd vanwege de verkeersveiligheid.

De SER (Soorten Effect Rapportage) beschrijft wat de consequenties zijn van een nieuwe soort: wat voor effect zij heeft op de natuur, op de recreatie, de verkeersveiligheid en de landbouw.

Een aantal jaren geleden is een SER gemaakt omdat er plannen waren om edelherten in het Drents-Friese Wold uit te zetten. Die rapportage viel toen heel gunstig uit: zowel ecologisch als economisch. Zo'n 2,7 miljoen euro zouden de aanwezigheid van de dieren opbrengen in de recreatiesector als er edelherten zouden lopen in het Drents-Friese Wold. Daar staat wel tegenover dat de landbouw 35.000 tot 50.000 euro schade zou kunnen lijden. De SER is echter nooit vastgesteld omdat er onenigheid ontstond over de vraag hoe schade door edelherten moest worden voorkomen.

Het edelhert dat nu al twee jaar stand houdt in zijn eentje dreigt hier nu de dupe van te worden. Volgens woordvoerder Brink gaat de provincie geen nieuwe SER opstellen omdat het draagvlak mist. Brink acht het onwaarschijnlijk dat dit dier op eigen kracht naar Drenthe is gekomen: "Tussen de huidige leefgebieden en Drenthe zitten nog te veel grote barrières zoals snelwegen en rivieren. Bovendien is dit hert in zijn eentje hier gekomen, terwijl herten zich gewoonlijk in groepen verplaatsen." Daarom zou de provincie het dier laten doodschieten als de gelegenheid zich voordoet.

Lees meer: Drenthe zit met edelhert in de maag

Herten Flevoland mogen voorlopig blijven

Gedeputeerde Staten (GS) van Flevoland heeft besloten om de edelherten die zijn overgezwommen naar de provincie voorlopig te laten lopen. De LTO had gevraagd de herten te weren, maar hiervoor heeft de provincie op dit moment geen wettelijke regels. De landbouwers vrezen voor schade aan hun akkers door de herten.

GS heeft advies gevraagd aan de provinciale faunabeheereenheid (FBE) en aan de landsadvocaat.

Tot nu toe is er een aanrijding geweest met een hert en van landbouwschade is nog geen sprake. De provincie wil beide inventarisseren en aan de hand daarvan een plan maken. Een plan van aanpak zou pas in augustus 2021 van kracht kunnen zijn.

Het kleine roedel edelherten is loopt vrij rond in het natuurgebied tussen Biddinghuizen en Zeewolde. Vermoedelijk zijn de dieren het Vleuwemeer overgezwommen, nabij het Veluwemeer aan de andere kant leefde al een klein roedel herten.

Boeren in Flevoland hebben vrees voor schade aan hun gewassen. Ze willen afspraken met de provincie. Arnold Michielsen van LTO Noord in Flevoland: “Het leefgebied van de dienen in Gelderland is wellicht te klein geworden, waardoor ze verder zijn gaan kijken, ze kunnen goed zwemmen. In Noorwegen steken ze fjorden over. Dan stelt het randmeer tussen Flevoland en Gelderland niets voor.” De boeren in Flevolnad vrezen dat de herten uit Gelderland zich definitief in hun provincie zullen vestigen. Michielsen: “Hoe ga je dan om met schades die ontstaan. Dit is het moment dat je daar met elkaar goed over nadenkt.” Michielsen vinds dat afschieten een laatste redmiddel is, Michielsen wil eerst proberen om ze terug te jagen.

Damhertenbronst AWD