Afgelopen week ben ik op de Veluwe geweest en woensdagochtend bij zonsopkomst het bos in en de hei op getrokken in de hoop nog wat bronst aan te treffen. En hoe zeg, heb zeker wel zo'n 40 damherten gezien, waarvan vele mannelijke.

Het valt mij op dat ze daar allemaal zwart zijn. Ook hoorde ik veel brullen en ze zaten elkaar behoorlijk achterna. Op een gegeven moment kwam ik een bocht om en stond ik oog en oog met een damhert. Hij schrok net zo van mij als ik van hem en kwam opeens op me af gerend. Ik ben voor de zekerheid toch even een zijpad ingerend want ik vond het ineens toch wel eng worden. En toen hij bij dat zijpad stond keek hij echt zo van: "Waar is ze nou?". Gelukkig ging hij aan de overkant het bos in en durfde ik weer achter m'n boom vandaan te komen. Achteraf moest ik er wel om lachen, op de loop voor een hert, het moet niet gekker worden!

Donderdag aan het eind van de middag ben ik nog een keer daar geweest met mijn moeder om haar het brullen te laten horen, want dat moet je gewoon een keer gehoord hebben.
Helaas was dat niet meer te horen, of het nu ineens over was of dat ze avonds gewoon niet zo hoorbaar zijn, ik weet het niet. Maar we hebben ze wel veel gezien. Ook nog 3 grote edelherten die ineens vanachter de heuvel op kwamen, prachtig gezicht zeg. Ze waren niet echt heel schuw, dus hebben er nog een tijdje van kunnen genieten. We hebben ook nog herten horen vechten, althans het gekletter van de geweien. Het staat allemaal nog zo vers in m'n geheugen.
Op de terugweg zagen we ook nog wat wilde zwijnen, al met al, ondanks het niet brullen toch een geslaagde avond.

Het valt me wel op dat je niet veel reeën ziet in deze tijd van het jaar. We hadden een huisje in de Achterhoek waar je altijd veel reeën ziet, maar nu niet één!  Ik kijk alweer uit naar de volgende excursie.