Tweede avond in de fotohut. Vanavond maar twee en een half uur wachten. Tja, lijkt ongeduldig en dat ben ik nooit. Feit is, we zitten hier in een van de fotohutten in Park de Hoge Veluwe. Voor Euro 100,- kan je een van de twee hutjes, groot genoeg voor twee personen huren om te fotograferen. De hutjes zijn mobiel en zijn daar neergezet, volgens zeggen, waar de bronstactiviteit heftig en goed te volgen is. Helaas blijken de ervaringen van ons en van de andere fotografen en filmers niet te overeenstemmen met de verwachting. In het Park waar al veel spektakel te zien is op de openbare wildobservatieplekken, verwacht je minstens zo veel vanuit deze speciale fotohutjes te gaan zien. Geen burl hebben wij gehoord, van echt bronstgedrag is nauwelijks sprake van geweest, wel hebben we op de tweede avond genoeg herten gezien. Eerdere avonden liet dat zelfs te wensen over.

Maar goed, de waarneming van deze avond. Rond 18:00 uur kwam het eerste hert het open veld op, en binnen een paar minuten kwam een tweede hert uit de bosrand netaan de heide op. Zo'n uur hebben we deze herten gade kunnen slaan. Ze keken elkaar een enkele keer aan, maar verder geen interacties. De dames in het naastgelegen hutje hebben we door enkele klopjes op onze zijwand tot de orde moeten roepen, we konden de gesprekken haast volgen. Tot overmaat van ramp werd ook gefotografeerd met flits, niet per ongeluk een of twee keer. Het hield niet op. Weer moeten kloppen. Ondertussen kwam een hinde met kalf ten tonele. Een klein wonder dat die er nog niet vandoor gegaan is. Gelukkig zijn de Hoge Veluwe herten wel wat gewend. In de echte vrije wildbaan hadden we het verder echt wel kunnen vergeten. Aandoenlijk is het gedrag van het kalf, die het gedrag van de moeder imiteert . Hun aandacht wordt getrokken naar de dekking links van ons. Een hinde met daarachter een flink hert komen de hei op stappen. De twee geweidragers hebben zich ondertussen uit de voeten gemaakt. Voor het filmen is het ondertussen te donker, ik maak nog enkele tijdopames met hoge ASA-instelling. Tevreden ruimen we de spullen op en om 20:15 worden we door een van de parkwachters weer opgehaald.
Tja, of we volgend jaar weer een hutje huren is nog de vraag, we zullen zien. Feit is wel dat de omgeving zonder meer mooi te noemen is, wat nog ontbreekt is een plek om nat en droog te zoelen, zodat dit een echte bronstplek kan worden. Dat maakt het voor zowel de herten als voor ons interessanter.




De hormonen spelen nog niet echt op


Op een strategische plek aan de rand van het
heideveld houdt het hert als een soldaat de wacht


en houdt nauwkeurig de omgeving in de gaten


Hinde met kalf





De hinde staat te flemen


De dekking trekt al geruime tijd de aandacht ...


...en niet zonder reden


gezamenlijk staat de herten rustig wat te laveien.
Van bronstperikelen is geen sprake.