In de dekking zag ik een hinde staan met iets daarachter een smaldier. Het duurde niet lang totdat de hinde door de voorlopers zakte en ging zitten. Slechts de kop zag ik achter de den. Zelf zit de hinde in een kuil, waardoor ze haast niet zichtbaar is. Met de telescoop zijn haar ogen en neus netaan te zien. De grote oren bewegen af en toe en verraadt dat ze er zit.
Tegen zonsondergang komt de hinde weer in beweging en plotseling staan ze met zijn (of moet ik zeggen met haar) drieen in het open veld. Ze kijken de dekking in alsof ze op nog een hert wachten. En jawel, twee flinke spitsers komen ook uit de dekking.
Dan komt opeens het hele bos in beweging. Tellen hoeveel het er zijn lukt al niet meer, dat doe ik later wanneer ze stilstaan. Wel zie ik dat er slechts nog drie spitsers in het hele roedel bijkomen, waardoor het totaal op vijf spitsers komt. De hindes beginnen ogenblikkelijk te laveien. Af en toe, alsof er de sergeant het sein geeft, staan alle hoofden in een richting. Onraad? Loos alarm, ik zie dat nog talloze keer herhaald worden. Een voor een gaan vervolgens de hoofden weer naar beneden. Een enkele keer zet het roedel zich, schijnbaar geschrokken, plotseling in beweging, maar stopt na een paar stappen weer. Geen van de herten weet waarschijnlijk waarom er een schrikbeweging ontstond, maar duidelijk is wel; ze zijn gespannen.
Het is tijd om de herten wat beter te bekijken. De vacht staat hier en daar recht overeind. Tegen de jeuk zie ik de hindes naar hun rug of billen happen. Misschien door de larven van de huidhorzel. Vanaf maart, maar misschien dit jaar eerder door het warmere weer, zullen de larven van de huidhorzel uit het eerder gemaakte ademgaatje door de huid heen naar buiten kunnen kruipen. En dat jeukt of beter gezegd doet pijn. Of jeukt de dos al en staat het verharen naar het zomerkleed al voor de deur?
De hinde (laatste foto geheel links) stop abrubt met kauwen. Ondanks de lange sluitertijd is het pijpenstrootje niet bewogen tijdens het kijken.
Het roedel versprijdt zich steeds meer over de hei en de herten kijken minder op. Ze zijn meer op hun gemak en weer gewend geraakt aan de open omgeving. De duisternis geeft hun steeds meer dekking.
Bok met het gaffelgewei in de bast en een geit.
De eerste hindes treden uit en kijken of de rest al volgt.
Eerst twee spitsers.......
en vervolgens de rest van het roedel. Totaal circa 35 herten.
Deze foto is een uitsnede van de openingspagina. De herten staan op een afstand van, schat ik, 600 meter. Belichtingtijd 1/3 seconde! Ze moeten wel stilstaan en dat doen ze gelukkig.
