Dankzij de mist was er geen verkeerslawaai op de achtergrond te horen, enkel mezen, vinken, de roffel van de specht en de roep van een vrouwtjesuil waren te horen. Na een uurtje te hebben gelopen, ben ik terug naar de auto gegaan. Ongeveer honderd meter daarvandaan hoorde ik een hoop geritsel. Rennende pony’s dacht ik in eerste instantie maar het bleken edelherten te zijn. Ze liepen richting het pad, vlakbij het hek van de parkeerplaats. Ze bedachten zich en trokken zich rustig terug. Een hinde met een opvallend witte kop liep erbij. Deze hinde loopt in dit gebied al jaren. (Tijdens de excursie voor de rasteraars van het VH die werd aangeboden door Natuurmonumenten op 26 mei 2000 hebben we haar voor het eerste gezien.) Er liep er een spitser en een 6-ender bij, verder hindes, smaldieren en kalveren, in totaal 17 stuks. Blijkbaar wilden ze toch de andere kant op want ze kwamen weer terug en 1 hinde stak heel voorzichtig het pad over, de voorlopers hoog optillend. Toch een apart gezicht, de herten en 20 meter daarachter zie je je auto staan. Daarna liep ze gedecideerd door maar de rest aarzelde toch nog. Een hinde die voorop stond vond het toch griezelig en trok zich gauw terug. Daarna nam een andere hinde het initiatief en in een drafje gingen ze de leidhinde achterna.