Het is oktober. Heel langzaam begint de herfst zijn intrede te doen. De eerste kou zorgt ervoor dat het blad aan de bomen verandert. Van groen tot een bont palet van de mooiste herfstkleuren. Boven de Noorderheide hangt een bijna spookachtige nevel, die zich als een deken over het landschap heeft gevleid. En daar langs de weg tussen Elspeet en Vierhouten staat een twintigtal mensen, allen gekleed in fraai groen, met hamer en knijptang in de aanslag. Ze staan in een kring en zijn stil. Waarom? Ze staan stil bij het plotseling overlijden van hun vriend en rastercollega Jean Jacques. Met hem is een karakter heengegaan, welke niet snel vergeten zal worden. We zullen hem missen.
Vandaag is onze gastheer Staatsbosbeheer, in de vertegenwoordiging van Lennard Jaspers. Al een aantal keren eerder waren we welkom in dit prachtige gebied, waar nu langzamerhand bijna alle rasters zijn verdwenen, zodat wild kan wisselen tussen de percelen. Onze ervaring is dat het verwijderen van het bestaand raster een zeer arbeidsintensieve klus is, die gelukkig door de “hijs van Gijs” een stuk lichter is geworden.
Al snel werden dan ook de eerste meters van de 600 meter uit de grond getrokken en opgeruimd. Dat intensieve arbeid hongerig maakt, bleek maar eens temeer toen het sein “koffie” werd gegeven. Eenieder begaf zich met gezwinde spoed naar de koffietafel, waar Helene, Wil en Kees ons weer voorzagen van een onovertroffen bakje koffie met koek.
Tijdens deze welkome versnapering werden we geattendeerd op onze “nieuwe” aanhanger, die overgenomen is van het winkeltje. Ben Hiddink heeft de verantwoordelijkheid genomen over de aanhanger en de daarin aanwezige materialen. Na de koffie gingen we snel weer verder met onze werkzaamheden, geen middel werd geschuwd.
Terwijl een heerlijk herfstzonnetje terrein aan het winnen is en de nevel oplost, zorgt een toegangspoort bij een aantal mensen voor hoofdbrekers. Waarschijnlijk zal het nodig zijn dit stuk oud ijzer met wat zwaardere middelen te lijf te gaan.
De dag vordert gestaag en daarmee ook de werkzaamheden. Het gaas wordt opgerold en de palen vinden hun weg naar het bospad waar deze later opgehaald zullen worden. Het zware werk zorgt voor hongerige magen. Verheugd wordt dan ook gereageerd wanneer blijkt dat onze eigen meester-koks de soep voltooid hebben! Deze streling van smaakpapillen vind zoals altijd ook weer gretig aftrek. Na dit culinaire intermezzo, waarbij zowel de zon als het eten, de rasterploeg weer heeft voorzien van nieuwe energie, wordt verder gegaan met het laatste deel voor deze dag.
Al snel bleek dat voor de meeste van ons het zware werk zijn tol begon te eisen. Het verstandige besluit werd dan ook genomen om de werkzaamheden op een later tijdstip voort te zetten. Traditie getrouw werd de dag afgesloten met een hapje en een drankje, waarbij de heerlijke toastjes een extra vermelding verdienen! Na een wederzijds woord van dank tussen Lennard en Henk, mogen we terugkijken op een productieve dag, die we mede door het prachtige herfstweer als zeer geslaagd mogen beschouwen.
