Kwart over tien verzamelen. Dat is niet te vroeg. Nu nog zonnige weer met een temperatuur van -4 graden en met een straffe zuidenwind. Totaal zouden er achttien personen met de Lange Afstands Winter Wandeling meedoen (LAWW). Even bijpraten en dan snel op pad.



Eerst even onder het tunneltje onder de A50 door en onder leiding van Carl Wensink ging de route richting Deelerwoud. Over de Halfroeslaan naar de Brinkhorsterweg. (Als u denkt:"De paden in het bos hebben geen naam", dan heeft u het mis. Er staan dan geen naamborden langs de paden, maar vele wegen, zeker de grotere hebben namen en vaak ook een lange historie).

We blijven even staan en zien op de Kleine Heide twee reeën staan. Zij zien ons ook. Even later huppelen ze met typische reeënsprongen over de heide en blijven in een dieper gedeelte op de hei, bijna geheel uit ons zicht staan. Ze houden ons nauwlettend in de gaten totdat wij uit het zicht zijn verdwenen.



Als u u zich afvraagt waar planken vandaan komen. En u denkt: "Uit de zagerij natuurlijk." dan heeft u het weer mis. Soms zitten die planken gewoon in de boom. Een zagerij komt hier helemaal niet aan te pas.



Ademloos kijken we naar de indrukwekkend gespleten boom. Onze kaken zitten aan elkaar door de Chocotoffee van Gerard.



Deze boom is tijdens de harde storm van eind oktober 2002 bezweken. Het is vaak niet verwonderlijk, waarom een boom omwaait of doormidden splijt zoals deze boom. Van binnenuit was de boom aangetast en daardoor verzwakt en stond daardoor op de nominatie om vroeg of laat te sneuvelen.



In de nabije omgeving lagen er meedere bomen om. Vast een winderig plekje.



Langs de Kleine Heide links af lang.... juist ja, de Grote Heide. We lopen nu pal achter het Zweefvliegveld Terlet en zijn verbaasd over de grootte van dat terrein.



Halverwege de wandeling staat Gerard Schouten vlak bij het Museum van Deelen klaar met een pan erwten- en tomatensoep. Achterin zijn auto wordt op een gasbrander de soep op temperatuur gebracht.



Dat gaat er goed in.



"Worstjes, lekkere worstjes. Wie maakt me los?" zegt Gerard. Het blijkt geen probleem te zijn. Alle worstjes waren al vlot verdwenen.



Ondanks dat de soep echt heet is, is hij tijdens de rit van kom tot mond al flink afgekoeld. Door de afstand tussen kom en mond zo kort mogelijk te houden wordt weinig warmte verspild.



Zou Ome Cor het gaan redden de boom recht te zetten?. De boom begint al vervaarlijk over te hellen.



Jazeker. Zelfs iets te hard geduwd. Snel is Ome Cor aan de andere kant gaan staan.



Ome Cor heeft de beschutting van de boom opgezocht en voorkomt gelijktijdig dat de boom omwaaid.



Een Jägermeister als afsluitertje slaan we niet over.



Ook de damens zijn van de partij. "Als je er maar warm van wordt"



Bij Ab doet het een beetje pijn zo te zien. Ik weet nog steeds niet of het door zijn koude handen kwam of dat hij hete koffie morste. Of misschien wel beide.



Een echte winterwandeling. De kou was duidelijk aanwezig. Iedereen was echter goed voorbereid en had er geen werkelijke last van, zolang je je sjaal en muts maar op hield.





We kenden al de rubberen kniebeschermers van Ome Cor van het rasteren. Maar wat doet hij nu onder zijn schoenen? "Inspector Gadget" verklaart e.e.a.: Het gaat vanmiddag flink sneeuwen en deze onderbinders geven grip in de sneeuw. Beter mee verlegen dan om verlegen.



"Of ome Cor nog meer geheime wapens bij zich heeft?" informeert Hans. "Jazeker, ik heb hier een opvouwbaar kussen voor als ik even uit moet rusten en niet op de koude grond wil zitten" antwoordt Ome Cor.







Hier is duidelijk "geschild" door een edelhert. In de winter leven de herten gedeeltelijk van de knoppen en tijgen van de bomen en struiken. Om de vorm van deze sporen goed te begrijpen is het noodzakelijk iets van het gebit te vertellen. Herten zijn herkauwers. Er zijn geen tanden voorin de bovenkaak. Hiervoor in de plaats is een verhoornd gedeelte, waartegen de tanden in de oonderkaak tegenaan komen. Hierdoor kunnen de herten niet echt iets afbijten. De breukvlakken zijn dan ook niet recht. Het schillen in de winter lukt niet echt goed en blijft grotendeels beperkt tot het afschrapen van de bast, omdat de bast droog is en stevig op de onderliggende houtlaag zit.



De herten drukken de ondertanden in de bast en maken schrapende bewegingen naar boven. De sporen van de tanden zijn op de foto goed te zien. Zowel naaldhout als loofhout wordt door herten geschild. De groei van het hout wordt afgeremd en het van schors ontdane gedeelte staat bloot aan houutschimmels. Hierdoor wordt het onderste en kostbaarste gedeelte van de boom waardeloos als timmerhout. Reeën schillen trouwen zelden.





Reeds ook bij andere reportages aangegeven geeft ook hier de verrekijker onder de kleding een vertekening van de werkelijkheid.



We blijven even stilstaan bij de veerresten van een merel. Aan de hand van de veren is te zien dat de merel door een roofvogel is gegrepen; de veerpennen zijn uit de huid getrokken en niet zoals een vos zou doen, namelijk afbijten.





Ome Cor vraag zich iets te luid af of deze auto (van Natuurmonumenten) wel een vergunning heeft om hier te rijden.



De terreinbeheerder stopt en vraagt of wij met een excursie bezig zijn. Carl bevestigt dit en legt uit dat wij van Het Veluws Hert zijn en dat wij een vergunning voor deze wandeling hebben.
Het is, zoals in alle terreinen, niet toegestaan om zoiets als een wandeling of buitenlunch te organiseren. Of er betaald wordt of niet doet niet terzake.



Over de Deelenseweg en vervolgens over de van Kootensweg.



Een schitterende boom met ons als nietige bewonderaars terzijde.



Voor nederlandse begrippen opmerkelijk: de sneeuw begint zijn sporen ook op ons achter te laten.



Via de van Beeksweg en de Halfroeslaan zijn we aan het laatste gedeelte gekomen van de wandeling.



Precies volgens tijdsplanning hebben we de wandeling afgelegd. Het is vijf voor drie. Nog een kort pad tot aan de tunnel.





Uw fotograaf in "actie" vastgelegd door Hans.



We hebben ongeveer 4 uur gelopen en naar schatting 15 km afgelegd.



Carl wordt bedankt voor zijn leiding en krijgt naderhand nog te cadeaubon overhandigd.