Het is al kwart over 10 in de ochtend, toch is het nog koud, één graad onder nul en rijp op het gras. De reeën grazen er lustig op los op het vorige maand geklepelde stuk voormalige akker van Natuurmonumenten. Vannacht hoorde ik hier een hert burlen. Door de kijker kon ik vanuit de auto! op korte afstand een ongelijke 10-ender duidelijk achter een hinde aan zien gaan. De rest van het kleine roedeltje zat relaxed op de akker. Ik kon de auto niet uit, de herten zouden dat zeker niet accepteren. Diezelfde avond komt op de Apeldoornseweg een auto in botsing met een hert met fatale afloop voor het 5-jarige geweidrager. De auto was flink beschadigd. Morgen gaat het dier definitief naar de eeuwige jachtvelden, terug in de natuur.

Op de HV verrassend ook wild, vlakbij en nog wel overdag. Parallel aan de weg loopt een brandvos. Met de auto (ja weer) volg ik hem en neem foto's.  Af en toe schrik hij en gaat vervolgens weer door. Hij struint het gras af naar een muis of zo. De aandacht van de vos wordt getrokken door een klein aantal gakkende grauwe ganzen en hij kijkt omhoog. Af en toe blijft hij zitten en speurt het gras af en blijft even doodstil staan, maakt een sprong en komt met een muis in de bek omhoog.

Nabij Hoenderloo hoor ik de dammen knörren. Een hert staat achteloos op de hei en merkt mij pas op wanneer ik al bijna gepasseerd ben. Hij schrikt niet, maar blijft aandachtig kijken tot ik gepasseerd ben.

Dan loopt hij weg en kruist het pad op de plek waar ik liep. Wat een dag.  Het knörren sterft uit in de avond en ik hoor nog slechts een damhert. Langzaam veranderen de kleuren in de wolken, de hoogste tijd om op huis te gaan.