De zaterdag ervoor heb ik de route van de wandeling van de ledendag voorgelopen. Het is nog flink heiïg en zelfs een maar 200 mm-telelens maakt het alleen maar erger. We hebben op de ldendag maar anderhalfuur de tijd voor de wandeling, het is dus zaak om die goed te benutten. Om kwart over acht ga ik het klaphek door en 15 minuten later kom ik de eerste fotografen tegen, die al op de terugweg zijn. Meewarrig kijken ze mij aan, alsof ze willen zeggen: "Om wild te zien moet je wel vroeger opstaan". Waarschijnlijk zijn zij te vroeg opgestaan... Vandaag geen toezicht en ze hebben geluk. Of ze werkelijk geluk hebben gehad met de herten is maar de vraag. Nog geen 5 minuten later zie ik op de hei een roedel herten aankomen, geweidragers en kaalwild met kalveren. Ze hebben mij al gezien. Ik was verrast en had niet verwacht dat ze op de open hei zouden lopen. En dan het aantal. Ik kan niet tellen en fotograferen tegelijk, naderhand tel ik op de foto's de zichtbare. Het zijn er 42. In de slenk erachter loopt ook nog een roedel en ik schat het totaal tussen de 60 en 70 stuks. Wie is er nu uitgeslapen?, denk ik. En ik neem een positie achter een boom in om de herten, wanneer ze het pad versteken nogmaals vast te leggen. (zie fotoserie bovenaan het scherm). Volgende week vertel ik meer over de biezonderheden van dit gebied en zijn herten.

Ook vanaf het moment dat ik de terugweg weg korter maak, kruisen er nog diverse

"loslopende" herten en veel dammen mijn pad. Wat een ochtend!