Als grote liefhebber en fotograaf van het edele wild, was ik donderdag 22 september j.l. getuige van een wrede gevecht, dan wel zeer dichtbij van twee vechtende rivalen in een gebied waar ik vaker de sporen van het roodwild volg. Het gevecht vond plaats tegen 11:00 uur (10:57 precies!) in de ochtend!
Zoals ik vaker ik op pad was, had ik tegen half elf besloten die ochtend om huiswaarts te gaan daar de bronst enigzins, stil was gevallen. Intussen na een korte stop kon ik genieten van de (digitale) plaatjes van die ochtend geschoten.
Ineens vanuit de verte hoorde ik een vrij hard en duidelijk geburl in de trant van een zeer dreigende burl. Kenners halen dit er zo uit. Ik was ongever een 500 honderd meter verwijderd van de "plek des onheils", reden genoeg om polshoogte te nemen en achteraf gezien, lonend geweest! Er werd ineens nog meer dreigend geburld door een 2e hert en toen viel er een confrontatie met elkaar. Ik snelde mij ter plaatse en wat ik zag, was niet dagelijks! De geweien produceerden een kabaal van juwelste, en een duidelijke "machtsvertoon"!
De foto getuigt van de onvoorstelbare kracht tussen twee vechtende herten en waarbij ik getuige was waar het mondschuim tijdens het gevecht, de lucht in vloog. Er werd heen en weer gekreund, geweien die tegen elkaar kletterden en de jonge boompjes in de nabijheid moesten door toedoen hiervan, het allemaal ontgelden. Takken van een paar centimeter dik, braken als luciferhoutjes en de herten daarentegn, die gaven daar niets om!
Achteraf gezien heb ik een grote risico voor eigen leven genomen daar ik de herten heb kunnen bendaren op net 3 meter afstand! De foto (autofocus) had ik in principe op manual instelling moeten zetten, maar haast en het feit dat mijn hart in mijn keel zat, zullen hier wel debet aan zijn. De foto zoals afgebeeld, is gewoon met de standardlens 50mm. gemaakt! Een telelens was zeker in dit geval, overbodig geweest! Het gevecht heeft hooguit drie minuten geduurd en waar ik soms met verbazing gewoon stond te kijken, ik raakte even bevroren.
Een kleine verhaal maar de impact was groot daar ik in wezen de gehele dag erover moest denken, het liet me niet meer los. Ik was als het ware vastgenageld aan het feit dat brute geweld en waar veel passie bijkomt, (pascha) in dit geval ging om de recht van het sterkste! Ik moest en zou dit tafereel op beeld zetten al had ik ook de benen kunnen nemen. Niet geschoten is altijd mis, blij dat ik in dit geval, geschoten had!
Na verdere onderzoek in het betreffend vak van jonge grove dennen en jonge beuken scheuten, ontdekte ik een bronstkuil. De penetrante geur van het mannelijke hert was alom aanwezig en ik kon het niet nalaten om even mijn hand erdoor heen te halen om dan vervolgens een veeg over mijn broek te nemen. Ik kon alleen maar denken, hebbes! Vreemd misschien voor een nietkenner, maar heerlijk voor de liefhebber.
Ik vermoed dan ook dat een passerend (zoekend) hert, het betreffend hert heeft overlopen in de bronstkuil met als gevolg dat een korte, maar toch hevige strijd geleverd (territorium!) moest worden. Al met al een bijzondere gebeuren en wat niet gauw vergeten zal worden. Overigens, er was geen kaalwild te bespeuren wat wel één aanleiding was geweest voor dit gevecht. Twee herten die even hun "ongerief" tegenover elkaar moesten uitspelen vermoed ik dan.
Al met al nogmaals een hele beleving, ik vond het in ieder geval een prachtige beleving, blij dat ik hiervan getuige mocht zijn. Hopelijk kan ik mijn gevoelens met meerdere delen!