Van de groep zijn enkele voor de eerste keer en een "die-hard" zelfs voor de vijfde keer, de rest is reeds enkele keren geweest, veel van de deelnemers kennen elkaar dan ook, al is het alleen maar van dit terugkerende weekend.
Doordat voor velen het ondertussen een bekend gebied is, gaan de groepjes dit jaar meer op eigen initiatief op pad. Vaak zien we later elkaar dan toch nog op de meest favoriete plekjes.
Om nogmaals te benadrukken dat aanbersen, het op het geluid afgaand en dan het wild besluipen, wat in de bronst relatief gemakkelijk is, maar uiteindelijk altijd verstoord werkt, is aan alle deelnemers een inklapbaar krukje uitgedeeld, die ze ook konden behouden. Op die manier was het aanzitten en stuk comfortabeler dan op de natte grond te zitten.
Hoewel is bronst iets minder te horen is geweest, zijn er meer heren dan vorig jaar gezien. Mogelijk hebben de warmere nachten met vaak druilerige regen hier invloed op gehad.
Door intensieve verkenning in het gebied zijn nieuwe plaatsen om het wild te observeren "ontdekt", waar volgend jaar gebruik gemaakt van zal gaan worden.
De volgende editie, in 2005 zal van 29 september tot en met 2 oktober lopen, beginnen op de donderdag tot en met de vrijdag.
Onder de dekking van de bomen kijken
vanuit een greppel het heideveld op.
Een reebok en ree geit komen van de eikels eten.
Even zoeken naar een lekkere eikel en vervolgens gaat
het hoofd omhoog om de eikel weg te kauwen.
Helaas laten de herten zich laat zien.
Eigenlijk al te donker om een foto te naken.
De volgende ochtend hebben we meer
geluk en zien een jong hert niet ver van ons af de voormalige akker oversteken en naast ons de dekiing in verdwijnen. Anderen hebben deze ochtend zlefs meerdere herten gezien en tevens een roedel hindes.
Han ten Seldam, beheerder en jachtopzichter
in dit gebied vertelt ons zaterdagochtend over de historie,
het beheer en over het wild.
Met behulp van de kaart legt hij uit waar
voorheen de trektroutes van het wild liepen,
wat er veranderd is en hoe de situatie nu is.
Dit jaar vele mooite paddestoelen, zoals hier de Vliegenzwam (zeer giftig)
en de grote sponszwam (eetbaar)
Veel meer dan eerdere jaren waren er al
vroeg vele fietsers in het gebied. Hun goed
recht, natuurlijk, maar het wild liet zich niet meer zien.
Verder op de hei zien we een reegeit tussen het
dorre hout. Eerst lijkt het of er geen ree te zien is
en vervolgens ontdekken we succesievelijk 6 stuks
wanneer de reeen in de lopers gaan.
