Op een afstand van een anderhalve kilometer zien ik het roedel zitten in het zonnetje. De zon staat recht in de lens en bemoeilijkt het kijken. Af en toe staat het hert op en drijft een rondje achter een van de hindes. Naar mate de tijd verstrijkt wordt en drukker, zelfs een grote groep mountain-bikers en hardlopers trekken achter ons langs. Door de wind schuin van voren hebben de herten geen last van deze mensen. Helaas kunnen wij door de wind ook het hert niet horen burlen. Van links komt een mooi hert uit het rustgebied en loopt heuveltje op en af de hei op. Hij stuit er op een hinde en besluit haar enige tijd achterna te lopen. Beide komen onze richting uit tot aan het weitje op 350 meter van ons af. Ze verdwijnen in het rustgebied en het hert komt alleen terug. Hij neemt een strategische plek in tegen een heuvel aan en blijft daar de rest van de tijd. Donkere woljken komen op ons af, ik zie een groot helder stuk ertussen en verwacht dat dat onze richting heen komt. Helaas ontkomen we toch niet aan een flink aantal spatten regen, maar gelukkig trekt het dankzij de harde wind snel voorbij. In de verte zien we de zon achter een zwarte lucht zakken en het mooie avondlicht is direct een aantal belichtingsstappen minder. We blijven nog even en vertrekken bijna allemaal tegelijk.
Uit de dekking komt het hert ...
....op de hei stuit hij op een alleenlopende
hinde en hij zet de achtervolging in.
Af en toe laat het hert een ferme burl horen,
helaas grotendeels verstompt door de harde wind
Op het weitje is het burlen belangrijker
dan de hinde, deze plek roept vast herinneringen op.
Hier werden vorig jaar diverse hinden beslagen.
Op een drafje om de hinde in te halen.
Helaas de hinde is verdwenen.
Het hert doolt nog wat rond en neemt
een strategische plek in tegen een heuveltje midden op de hei
Het grote roedel verplaatst zich verder van ons af.
Op opgeveer 1200 meter afstand vleien zij zich neer.
Een dubbele regenboog en donkere wolken
luidden het einde van de voorstelling in,
het wordt nu snel donkerder.
