Een rondje in Park de Hoge Veluwe is vaak rendabel, op een aantal plaatsen in het park laten de herten zich van dichtbij bekijken. Zolang de mensen achter de schermen of op afstand blijven, is het genieten geblazen. De herten weten wel dat daar mensen zijn, maar zijn en er gewend. Hard parten, doordringende tonen van afgaande telefoons, opklappende standaards van de fietsen, het deert de herten niet meer.

Vroeg in de middag zijn er al enkele toeschouwers met de foto- en/of filmcamera stand-by, wachtend op wat er komen gaat.

Tegen drie uur schuifelen enkele hindes in de verte tussen de dennen. Al vlot komen ze dichterbij met het plaatshert in hun kielzog. Ze verdelen zich over het open terrein en beginnen wat te laveien,  enkele gaan er bij liggen en af en toe gaan de oogjes dicht, vooral die van het plaatshert. Er is een vermoeiende tijd  voor het hert aangebroken en die zal nog wel 4 weken aanhouden: de bronst is begonnen.

Het plaatshert drijft enkele keren  de hindes en neemt vervolgens een strategische plek in, vaak in een van de bronstkuilen.

Een van de kalfjes heeft energie te veel en rent met gekke sprongen zigzaggen om en rond het roedel. Ook de zoel wordt niet overgeslagen en het kalf rent en spletterend doorheen. Wat later op de middag komt het kaalwild steeds meer tot rust en en zijn zij gaan zitten en dommelen wat, het hert wordt echter actiever en wisselt vaker van plek.

Uit  de verte in de richting van de Wildbaanweg klinkt af een toe een salvo burlen; de bronstsfeer is goed aanwezig.

Meld ook jouw bronstervaring in het gasten en maak kans op en zwarte fleece muts met sjaal en op een gratis toegangskaart voor het Park voor het hele gezin.


Na een uurtje wachten verschijnen de herten,
eerst het kaalwild en daarop volgend het plaatshert.
Als je goed kijkt zie je zijn tong. Likkebaardend komt hij naar al dat vrouwelijk schoon.


Het plaatshert laat langzaam zijn
kop zakken, even een uiltje knappen.


Tussen al het oergeweld van het burlen,
even moeders begroeten. 
Ik kan me vergissen, maar het lijkt of het hert lacht.


Het kalf is zeer actief. Als of er nieuwe
batterijen in zitten, rent het van links naar rechts, om
het roedel heen en weer teug van waar het vandaan
kwam. Spletterend springt het door de waterpoel heen.


Af en toe van plek verwisselend houdt het
plaatshert de omgeving in de gaten,
vaak zakken echter de ogen dicht.


Af en toe jaagt het hert wat achter de hindes aan,
snuivend en likkend probeert hij erachter te komen of de hinde als klaar voor hem is. De hinde links lijkt zich letterlijk te drukken.


Lekker zoelend draait het hert zich op zijn rug,
hij komt al helemaal in de stemming.....


..... en vervolgens burlt hij enkele keren.
De geurklieropening en het vochtspoor uit de geurklier is goed zichtbaar.


Wanneer men te veel lawaai maakt, lijkt
een van de hindes vermanend op te kijken
richting scherm alsof ze wil zeggen: "Kan het iets minder?"


Met zoveel mensen achter het scherm
is het niet gemakkelijk rustig te zijn.
Je bent hier niet alleen, dat is duidelijk. Voor de een
is het een voordeel, voor de ander een nadeel.