Geduld is een vereiste om een kans te maken de herten ongestoord te kunnen observeren. Soms kan het lang duren. Uit verveling bekijk ik de vogels in de omgeving. Een buizerd hopt over de grond, af en toe stilstaand en zijnkop scheef houdend. Het gefluit van een ijsvogel trekt mijn aandacht telkens weer vliegt hij over de beek heen en weer en gaat op steeds dezelfde tak zittend. Hij heeft iest in zijn snavel. Ik kan het niet goed herkennen, het lijkt een heel klein kreeftje of een soort rupsje.
Ook een paar reigers verschijnen al zwevend in mijn gezichtsveld en stropen het veld af.
Bijna zou ik de herten vergeten zijn. Tussendoor kijk ik naar de plaatsen waar ik ze kan verwachten. In de dekking zie ik iets bewegen. Ze komen iets uit het bos en ik heb net tijd om twee foto's te maken alvorens ze weer terug de dekking in verdwijnen.
Dan verschijnen in de bosrand twee herten.
Al browsend trekken ze verder
