Hier en daar staan lange kelken van het vingerhoedskruid en in mijn gedachten zie ik het mooie hert hier tussen staan, mooier zou het niet kunnen.
Het open landschap en de draaiende wind maken aanzitten op deze locatie zeer moeilijk, als het dan ook nog begint te regenen besluit ik mijn kleine schuiltentje uit de auto te halen en tijdelijk op de heide langs een berk op te zetten. Als ik het meegenomen duitse jachtblad openslaat, word ik verwend met opnamen van grote roedels herten in zomerse kleuren en enorme bastgeweien. Het betrof hier een artikel over het Deense Jagersborg waar men zulke opnamen moeiteloos kan maken, fotograferen van wild op de veluwe geeft toch voor mij een andere kijk op de beleving, maar dat de opnamen mooi zijn is een feit.
Als de regen ophoud en de zon voorzichig langszij komt verschijnt aan de rand van de dekking het eenzame hert. Het fluwelen gewei is bijna volgroeid en is kapitaal. Hier en daar hapt het dier aan de jonge heide scheuten, en stapt zonder zich te haasten over de heidestrook.
