Geduldig zit ik te wachten. Een echtpaar op de fiets komt aan de overkant langs. Dat wordt dus weer zeker een kwartier niks. Maar toch nog geen minuut later verschijnt er vanachter de helling in het veld een gebogen rug, en nog een en nog een. De eerste de leidhinde is ondertussen goed zichtbaar. Af en toe kijkt ze rond en stopt met kauwen. Het gras steekt onbewegenlijk uit haar bek.
Een tweedekopshert loopt met haar op. Dan volgen een aantal smaldieren en hindes. De drie hindes hindes hebben ville uiers. Ook de spenen zijn goed te zien. Al laveiend komen ze steeds dichterbij. Het lukt niet langer meer de herten in beeld te houden. Heel voorzichtig haal ik de converter ertussen uit. De leidhinde komt steeds dichterbij, maar merkt mij niet op.
Vier dagen terug gaf ik als voorbeeld, dat de herten zo goed kunnen horen, dat het lijkt alsof wij door een megafoon spreken. Nou, vandaag is dat dus echt zo. In vlagen hoor ik : "OVER 10 MINUTEN GAAN WE BEGINNEN" of iets dergelijk en zo gaat het met tussenpozen door. Na de eerste geluiden schikt de leidhinde, ze maakt een sprongetje en ze staat vervolgens een beetje door de lopers gezakt en met de vier lopers wat verder uit elkaar te kijken. Haar oren als toeters gericht naar de geluidsbron.
Het lijkt of daar luidruchtige wandelaars aankomen. In werkelijkheid komt het van een recreatieterreintje af op zo'n 2 kilometer afstand. De versterker en de wind doen de rest. Ze blijft onrustig en kijkt steeds op. Op een gegeven moment is voor haar de maat vol en ze draaft richting de rest van het roedel. Het roedel richt zich tot de hinde en zet zich, voor de hinde uitlopen, in beweging. Ze verdwijnen in de dekking aan de overkant.
Ondertussen hoor ik steeds een poesje achter mij miauwen. Wanneer ik miauw, miauwt zij soms terug. Toch kan ik haar niet lokaliseren. Verder in het bos zie ik een flinke kat lopen. Ik kan in de gauwigheid niet goed thuisbrengen wat het is. Het lijkt mij te groot voor een kat. Op een drafje verdwijnt het de dekking in.
Ik neem mijn positie weer in. Ik hoor weer luide stemmen, nu van de andere kant, mountainbikes. Ik laat mij uit het zicht op de grond zakken. Ze merken mij toch op en verstoren de boel dusdanig met hun luide stemmen dat ik het voor gezien hou, maar zeker niet ontevreden met het behaalde resultaat van vandaag.
de hinde steeds meer in beeld.
Het linker hert laat het gras zich goed smaken. Om het lange
gras weg te werken komt zijn tong helemaal uit zijn bek.
Deze hinde heeft dus niet ver weg haar kalf liggen.
Twee andere hindes hebben ook volle uiers.
Ondertussen zijn ze mij tot op zeer
korte afstand genaderd.
dat daar "iets zit", wat er eerder nog niet was. Omdat zij mij niet kunnen ruiken en in mijn vorm geen mens herkennen, schenken ze verder geen aandacht meer aan mij.
harde stem uit de verte.
te geven heeft ze de aandacht van rest van het roedel.
Nog even kijkt de leidhinde om.......... (let op de vele vole uiers)
