Noord Veluwe - zaterdag. Een van de belangrijke voorwaarden van wild zien is het gadeslaan van het wild zonder deel uit te maken van de situatie. Dus niet verstoren of je opgemerkt laten worden door het wild. Bewijs dat dat gelukt is, is de foto: het wild kijkt niet in de lens. Helaas lukt dat niet altijd, maar heel vaak wel.  Door niet te verstoren maak je tenslotte de volgende keer op zijn minst niet minder kans onder de zelfde omstandigheden weer het wild te zien. Aan de andere kant zal bij  (herhaaldelijke) verstoring het wild daarop reageren door niet op dat tijdstip of plaats meer te komen of minimaal veel alerter te zijn op dat mannetje met het "grote zwarte oog". Helaas heeft het wild door de jaren heen door de vele verstoringen zich reeds grotendeels aangepast van dagactief naar nachtactief dier om minder last te hebben van verstoringen. Het stukje wat nog over is van de zichtbaarheid moeten we zoveel mogelijk intact houden. Het is merkbaar aan de alertheid en vervolgens aan de reactie van het wild, dat de veelvuldige verstoringen in de avond meer schuwheid heeft veroorzaakt dan de in minder mate plaatsvindende verstoring in de ochtend.


Tien keer pak je de kijker en blijkt het een stronk of
een boompje met bruine bladeren te zijn. Maar soms is het wel een hert. Voorzichtigheid is dus altijd geboden. Wanneer je denkt , dat het wel weer niets zal zijn, heb je uiteindelijk altijd gelijk, want het wild is weg.


Even later wordt steeds meer van het roedel zichtbaar.


Hier staan vijf herten op een kluitje.
Vooraan een kalf van op een paar weken na precies een jaar. Er achter staan de leidhinde. Dat ze hoogzwanger is, valt aan haar ronde lenden goed af te leiden.


In het midden een hert met duidelijk zichtbaar
het begin van het nieuwe gewei.


Het roedel, bestaande uit totaal circa 10  stuks,
trekt langzaam verder en uit het zicht.
Missie volbracht: "Genoten zonder te verstoren".


Op een andere plek komt een reegeit
vlak voor mij langs.  Ze kijkt naar een aantal in de verte passende wandelaars. Ik zit 15 meter van hem af achter een "'banzai"' eikenboomje en een vogelkers.


Het begin te schemeren.
Ondertussen is er een zwijn en een roedel herten in mijn gezichtsveld gekomen. N.b. dit zijn andere herten dat ik even terug gezien heb.