Reeds in de loop van de middag zoeken de zwijnen de wildweides op. Niet alleen de keielers, maar juist de baggen hebben, nu ze op het eind van de draagtijd lopen en vooral indien ze net geworpen hebben, een grote  behoefte aan gras. Nadat ik nog maar net ben gaan zitten hoor ik de zwijnen door het bos schuin achter me aankomen. Het echt zwijnentijd. Ondanks dat er relatief weinig zijn, laten ze zich goed zien.

Een van de zwijnen, de keiler die zich nogal intolerant gedraagt tegenover de vos en de reeën, blijkt iets aan zijn linkeroog te hebben. Het lijkt zelfs geheel te ontbreken. Op een van de clos-up is het goed te zien.

De vos komt een beetje aarzelend er ook weer bij en loopt eerst  op de keiler af en buigt vervolgens af om achter hem langs te lopen. Voor hem langs is hem toch te gevaarlijk. Naast de brandvos, zoals deze vos met een zwarte staartpunt, komt hier in de buurt ook de roodvos met witte staartpunt voor.

Helaas laten de herten en reeën zich vanavond niet zien.








Het linkeroog van deze keiler lijkt te ontbreken.
Waarschijnlijk veroorzaakt in de raustijd
door een opstoot van een rivaal.


Vergelijk de beide ogen.
Ingevallen oogleden en oogkas.


Een mooie vette keiler met oren als borstels


Langs de rand van de wei staat  de brandvos,
we zagen hem al vaker hier



Brutaal als de vos is gaat hij in richting van de keiler


Toch durft hij er niet voorlangs en buigt af.