De laarzen stappen over het zachte veenmos dat bij elke stap als een spons beweegt.  Hier en daar staan kleine dwergdennen die eigenlijk geen goede wortels kunnen zetten en daarom niet veel zullen groeien.
Het is in deze wereld van Zuid Zweden oppassen niet in een veenput te geraken omdat het met natte kleren niet echt prettig vertoeven is.

Het is eind april en de avonden zijn al gaan lengen, vanuit onze schuilhut die voor de komende nacht tevens onze slaapplaats zal zijn, kijken wij op de baltsplaats van het korhoen uit. Tegen het schemer vliegen met een hoop gesis en gebolder zeker acht tot tien korhanen achter de houten hut. Hun witte starten steken af tegen de donkere veenbesstruiken. Tot diep in de nacht bolderen de hanen en vliegen gezamelijk weer weg om tegen de ochtend weer op dezelfde plaats terug te keren. Als om drie uur de wekker afgaat is het snel uit de houten hut en als de duvel in onze schuiltentjes die tussen de korhanen op de baltsplaats staan. Na een klein half uur verschijnen de korren in het volstrekte duister vlak voor mijn aanzit. Voorzichtig word het licht en in de verte klinkt het geluid van kraanvogels die in het veen hun nest al klaar hebben om hun kuikens groot te brengen. Zeker vijf hanen staan op geen vijf meter voor mijn tent te bolderen en  te springen.

Iedere haan heeft zijn eigen terretorium, maar de hoofdhaan bezit het middelpunt van het zogeheten lek. Als de eerste hennen verschijnen is het een drukte vanjewelste iedere haan raakt in extase en de rode kop rozen zwellen nu extra op. De hen die broedrijp is laat haar witte schoudervlek zien en loopt naar het midden van het lek daar waar de oudste haan de scepter zwaait. Samen bolderen de haan en hen naar een lager terrein gedeelte toe en de paring is een feit.
Met weemoed denk ik aan de jaren dat er nog korren zaten op de Gerritsfles en buurlose heide, op de Worthrhedensehei , de Ginkel en noem maar op. Uren en dagen vertoefde ik in het Brabantse waar op de Loonse en Drunense duinen in de jaren negentig de laatste korhanen bolderden. Het korhoen helaas in ons land bijna verdwenen.