Jonge zwijnen ravotten als kwajongens. Spelenderwijs leren ze van zich af te bijten. Af en toe gekrijs, ze gaan er af en toe hard tegen egenaan.
De typische zwijnengeur is het best te vergelijken met de Maggiegeur. De zwijnen zijn gewend aan de mense. In het bos zouden ze snel wegrennen. Hier komen ze naar je toe. Waarschijnlijk in de hoop dat je wat voor ze te eten hebt.
Een eindje verder ligt afgezonderd van de rest van de rotte een zogende zeug. Zulke kleine biggen heb ik nog nooit gezien. Logisch, wat als ze zo klein zijn komen ze de ketel nauwelijks uit en blijven zoveer mogelijk dicht tegen de meoder liggen.
Pasgeboren zwijnen, de frislingen, zijn van heel dichtbij te zien. O, wat hebben ze het koud. Ze liggen in een kuil, de ketel, beter beschut tegen de wind en dicht tegen moeders, de zeug, aan. De kleintjes bibberen van de kou en proberen een beter plaatsje te veroveren. het liefst tegen moeder aan en aan de andere kant een broertje of zusje. Dit is een moeilijke tijd voor de kleintjes. De kou kan levensbedreigend zijn, vaak sterven ze dan al in de eerste twee weken.
Let op: voor leden van Het Veluws Hert is de toegang tot het museum en park gratis.
Drie generaties zwijn. Op de voorgrond de
overlopers, de biggen van vorig jaar. Daarachter
3 frislingen, biggen van dit jaar, net drie weken oud
Naast deze zeug een frisling met jeuk.Â
Goed kijken, daar rechts van de stam. De natuur heeft deze jongen niet voor niets camouflagestrepen als schutkleur gegeven. Juist als zij klein zijn vallen ze ten prooi van vossen of dassen.
Zo klein als ze zijn, woeten met hun neus
kunnen ze als als de beste.
Bij het zien van mijn hond
gaan zij gauw bij elkaar staan.
De drie biggetjes
Klein, maar dapper. Hij komt tot op 2 meter naar mij toe.
Iets verder in het park, afgezonderd van
die wildebrassen van zonet, ligt een zeug
met drie frislingen van net een paar dagen oud.
Ze bibberen van de kou.
Moeder gaat bewegen en de
kleintjes springen op. Etenstijd!
Moeder gaat bewegen en de
kleintjes springen op. Etenstijd!
