De Mossel - Op het Planken Wambuis landgoed, ten noordoosten van Ede ligt de voormalige landbouw-enclave De Mossel. Een van de meest eenzaam gelegen plekken van de Veluwe, ver van de openbare weg. In de zomer een eenvoudige stopplaats voor fietsers, waar in het weekende een drankje genuttigd kan worden.
In de voormalige boederij De Mossel is in de afgelopen jaren precies in de bronsttijd een weekend georganiseerd, beter bekend als het Mossel-weekend. Ongeveer 24 personen, voornamelijk uit de rasterploeg van het Veluws Hert, hebben intens van de bronst van de edelherten kunnen genieten. Maar ook voor "buitenstaanders" was er letterlijk en figuurlijk ruimte en worden in de groep opgenomen alsof ze al jaren meedraaiden.
Vanaf zonsopkomst tot 's avonds hebben de deelnemers wandelingen door het gebied gemaakt en de edelherten kunnen gadeslaan.
De nachten zijn helder. Maar als de zon opkomt komt ook de mist opzetten. Soms zeer dichte mist en 10 minuten later weer vrijzicht. We zien zwijnen langskomen. Een zwijn passeert net de boom, let op zijn staartje links van de boom.
Het verrast ons dit jaar hier zoveel zwijnen te zien.
We gaan voor de herten. Maar de zwijnen gadeslaan is ondertussen niet verkeerd.
Het gebied is behoort tot de vrije wildbaan. Het wild is aanmerkelijk schuwer dan bijvoorbeeld in het Park de Hoge Veluwe. De afstanden tot het wild zijn vaak groter, de voldoening om het wild toch van redelijk dichtbij te zien is des te groter hierdoor. Achter de heuvel zien we een gewei voorbij schuiven.
Het hert drijft een aantal hindes.
Drie of vier stuks verdwijnen in een drafje uit het zicht.
Later op de dag verkennen we de omgeving nabij Nieuw-Reemst en praten met elkaar.
Op de voormalige landbouwgronden (in 1996 uit de pacht genomen) staan de paarden tussen het St. Jacobskruid. Ook zien we elke dag, ook midden op de dag enkele reeën staan.
Als de paarden niet in galop aan komen rennen, blijven de reeën rustig staan. Rechtsboven stonden twee reeën tussen de hoge begroeing.
Een zwijn komt uit de lage begroeing dichter bij.
Een sprong reeën trekt over de heuvel het dal voor ons in.
Reebok met reegeit.
Ons zwijntje eet ondertussen rustig door.
Aan de overkant zien we mensen op de uitkijktoren staan. Sommige geheel in het wit gekleed.
Door de kijker speurt Ed de omgeving af.
Helaas zijn we niet de enige. Dwars over de hei is een groep "liefhebbers" in onze richting getrokken. Respecteer de natuur en ga niet van het pad af
Geduldig wachten tot een ree of hert zich buiten de dekking van het bos begeeft.
Op de voormalige landbouwgronden (in 1996 uit de pacht genomen) staan de paarden tussen het St. Jacobskruid. Ook zien we elke dag, ook midden op de dag enkele reeën staan.
Aan de overkant wordt het steeds drukker.
Altijd onverwachts. Terwijl ik naar rechts de zwijnen gadesla, zijn er van links over de heuvel een aantal hindes gekomen. Een ervan is al recht voor me.
Meer hindes volgen al spoedig.
Recht voor ons staan ze stil om te zekeren.
Heel rustig, maar alert trekken ze langs.
Meestal gaan we met een kleine groep van max 4-5 personen op pad. Nu zitten we met zijn achten. Doordat iedereen weinig beweegt en geen lawaai maakt en we gunstig ten opzichte de wind zitten worden we niet opgemerkt.
Voordat ze het bos in trekken bliiven ze even staan en kijken om zich heen.
Als twee wachtposten kijkt ieder een richting uit.
Die kant is toch interessanter.
Rustig zitten en het blanke gezicht afgedekt zien de herten je wel zitten, maar herkennen je niet mens/gevaar.
Hans gebruikt zijn natuurlijke camouflage en kan zo heel langstil zitten.
Alsof we de herten al niet van dichtbij genoeg kunnen zien, komen de herten onze richting uit.
De hinde merkt ons op.
Ze ziet dat er hier iets staat, maar wat is het? Het zijn vast geen mensen, want die kunnen niet stilzitten, zie je haar denken.
Toch wel. Niemand durft zelfs met de ogen te knipperen.
We zijn niet echt opgemerkt. De achterste "soldaat" dekt de aftocht.
En een voor een trekken ze het bos in.
Een tweede groep staat ondertussen ook voor ons en trekt iets verder van ons over de hei dezelfde richting uit.
Op de foto lijkt het lichter dan het was door gebruik van een hoge ASA-waarde.
Adembenemend. Als ze uit het zicht verdwijnen kijken we elkaar trots aan en halen weer diep adem. Wat een ontmoeting.
Op de de weg terug bekijken we de heldere sterrenhemel. Kleine Beer, Grote Beer, Cassiopeia, Wega, Poolster ook satellieten zien we overkomen. Om 20.44 uur komt er een biezondere over. We blijven nog even staan en wachten wat er komen gaat. In noordelijke richting komt een Irridium-satelliet over.
De Iridium-satellieten (er zijn er 66) zijn communicatiesatellieten, voor de satelliettelefoon. Doordat de satelliet om zijn as draait, weerkaatst de zon om de 10-15 seconde op een van de anthennepanelen. Dit is op de aarde als een flits te zien.
"Middagpauze"
"Wandelpauze"
Verslag van Herman Groeneveld:
