Het is half 6 zaterdagmorgenvroeg 31 mei 2003. Er komt wat mist uit de bodem op. De zon komt net op en het zal een warme dag worden. Echt licht worden doet het nog niet. Vanochtend vindt de zonverduistering plaats. Tijdens de zonsopkomst zal de verduistering op het maximum zijn.
Na een draagtijd van 34 weken is het in mei/juni zo ver. De hertekalveren worden gezet
Het kalf imiteert de moeder en staat schouder aan schouder te laveien.
Niet lang houdt het kalf het uit. Het dartelt van de ene kant van de weide naar de anderen kant en gaat vervolgens weer bij de hinde staan
Men zegt: zonsverduisteringen brengen rampen voort, zeker als de zon in het sterrenbeeld Tweelingen staat en Venus in Stier, zoals deze zaterdag. We trekken daar niets van aan.
De Zwolse Courant meldt later op de ochtend met een vette kop: Eclips zware teleurstelling, wolken en regen vergallen de pret van miljoenen mensen in West-Europa.
Toch is het helder in het bos met een heldere zon, alleen hier en daar de laaghangende mist. Om 5.37 uur is een roze glimp te zien die korte tijd later de vorm van een banaan aanneemt, waarvan de bovenste punt steeds helderder gaat gloeien.
Schuin boven de vrijwel geheel verduisterde zon is de heldere planeet Venus duidelijk zichtbaar. Het is iets kouder geworden en de vogels zijn stiller.
Om de bovenkant van de langzaam groter wordende zon, die het meest lijkt op de wassende maan, hangt een nevelsliert als een zwierige hoed.
Maar de zon is sneller dan de maan en de steeds rodere banaan wordt geleidelijk groter en neemt de vorm aan van een appel, waaruit een hap is genomen. De mistige hoed is verdwenen, als een kwartier later de hemel langzaam begint op te lichten en blauwer wordt.
De zon wint aan kracht, wordt witter en begint te stralen.
Een rotte zwijnen loopt parallel met ons en kruist verop ons pad.
"Daar recht vooruit, daar staat een hert. Zijn gewei al flink geschoven"
Erg druk om onze aanwezigheid maakt deze heer zich niet. Statig keek hij ons aan en draait zich om.
