21 maart 2010. Bericht aan de leden van de Vereniging Het Reewild:
Inzake het beheer van grote grazers in de Oostvaardersplassen door Staatsbosbeheer.
De beelden in de media over de van honger stervende dieren in de Oostvaardersplassen hebben in de afgelopen week op een confronterende wijze laten zien wat de gevolgen zijn van het huidige beheer door Staatsbosbeheer voor de daar aanwezige grote grazers. Wij kunnen ons goed voorstellen dat mensen bij het zien van deze beelden diep geschokt zijn.
De Oostvaardersplassen is een omrasterd gebied van ongeveer 2000 hectare land en 3000 hectare water. Grote grazers, edelherten, heckrunderen en konikpaarden zijn in het gebied uitgezet als middel om het gebied open te houden voor ganzen. Staatsbosbeheer heeft destijds gekozen voor een experimentele reactieve vorm van beheer.
Door de groeiende populaties grote grazers is het ree als soort volledig uit het gebied verdwenen. Wat onze vereniging betreft een kwalijke zaak en tevens een indicatie dat de graasdruk in de afgelopen jaren extreme vormen aannam.
De graasdruk is nu zo extreem hoog geworden dat er in de winterperiode veel dieren honger lijden en er steeds meer door gebrek aan voedsel doodgaan.
Een aantal jaren geleden is een internationale commissie benoemd, die o.a. adviseerde om op basis van eerder ingrijpen door middel van afschot de dieren niet door voedselgebrek te laten sterven.
De experimentele vorm van reactief beheer heeft ook deze winter weer geleid tot schrijnende beelden met hongerige grazers en honderden dieren die daardoor een pijnlijke dood sterven, wel of niet op het laatste moment nog doodgeschoten.
De Vereniging Het Reewild heeft als doelstelling het in stand houden en verbeteren van het welzijn van reeënpopulaties in Nederland. Daarbij is de Vereniging Het Reewild van oordeel dat dit niet alleen voor reeën geldt maar ook voor de andere in het wild levende dieren in Nederland.
Een consequent, duurzaam en actief beheer van sterk groeiende populaties achten wij hierom noodzakelijk. Wij pleiten voor aantallen die in evenwicht zijn met hun leefwijze, de andere soorten en de kwaliteit van hun leefomgeving, ook als daarbij het selectief reguleren door afschot noodzakelijk is.
Het is duidelijk dat de huidige toestand in de Oostvaardersplassen ook door de maatschappij niet meer wordt geaccepteerd. Daarbij spelen vaak emoties een terechte rol. Het nemen van beslissingen op basis van emotie is in deze echter niet juist.
De doelstelling, het openhouden van het terrein door grote grazers is dan wel gelukt maar van de andere verwachting, het zichzelf op natuurlijke wijze reguleren van de populatie grote grazers in dat gebied , is niets terecht gekomen. Het laten verhongeren van opgesloten dieren is voor de Vereniging Het Reewild geen natuurlijk proces.
De gevolgen van het experiment zijn pijnlijk zichtbaar geworden. Het is dan ook te verwachten van Staatsbosbeheer dat zij inziet dat het destijds opgezette experiment met het reactief beheer is mislukt en ook geen wetenschappelijk verantwoorde basis meer heeft. De Vereniging Het Reewild vindt daarom dat Staatsbosbeheer zo snel mogelijk over moet gaan tot een nieuwe vorm van actief beheer.
Een vorm van beheer waarbij de populatie grote grazers geen honger meer lijdt en de dieren niet meer langzaam en pijnlijk sterven.
De Vereniging Het Reewild doet dan ook een dringend beroep op Staatsbosbeheer om in gezamenlijkheid te zoeken naar een nieuwe beheervorm.
Een beheervorm die invulling geeft aan de instandhoudingsdoelen in het gebied en die bijdraagt aan de biodiversiteit in het gebied.
De Oostvaardersplassen mag geen plaats zijn voor massaal honger lijdende dieren, maar moet een plaats zijn voor vele planten- en diersoorten en in het bijzonder reeën als indicator voor natuurlijke systemen op onze breedtegraad.
Namens het Bestuur,
Marien Greep. Voorzitter
