Zondagmiddag 27 februari stond ik te posten bij het Zwarte Veld op de Hoge Veluwe. Daar komen elke dag een 14-tal mannelijke herten acte de presence geven nadat de voermeester is geweest. Hopende op: jawel, hert met één stang op! Een apart momentje natuurlijk en dat zou een gelukstreffer zijn. Het posten viel zwaar: ogenschijnlijk mooi zonnig weer, maar een straffe, gure, oostenwind die langzaam maar zeker tot in het diepste van je lijf en leden doordringt. Maar wat is het dan mooi om die herten aan te zien komen, en voorop: jawel, hert met één stang op. Lucky!
We zien hier drie edelherten. De achterste heeft het gewei nog op. De voorste heeft zojuist één stang afgeworpen. Daarachter een hert zonder beide stangen.
De andere stang moest net afgeworpen zijn, gezien zijn bloedrode zegel op de kop.
Volgens faunabeheerder Johan Wensink is dit hert 12 jaar oud en had het vorige jaar op 6 februari al volledig afgeworpen. Nu dus drie weken later. Het gedrag was prachtig; het dier was reuze onzeker omdat de rangorde verandert in de afwerpperiode. Het dier werd steeds door zowel de oudere als jonge geweidragers weggejaagd van de gestrooide brokjes. Hij kwam er niet aan te pas. Hij moest blijven lopen. Op een gegeven moment besloot het dier daarom maar weer in de daginstand te verdwijnen.
PC-hert heeft net één stang afgeworpen. Drie lopen nog met het gewei op.
Het verschil is hier goed te zien.
Onmiddellijk wordt er gekeken of de rangorde kan veranderen.
De zegel is werkelijk bloedrood.
Hert vertrekt zich richting daginstand, hij voelt zich onzeker.
