Beveiliging raster zweefvliegterrein Terlet september 2007 afgerond

In oktober 2006 zijn we met de rasterploeg gestart om het zwartwildraster rond een groot gedeelte van het zweefvliegterrein Terlet te beveiligen. In het totaal betrof het ongeveer 5 km raster, dus een klus voor diverse zaterdagen. Daar we graag  enige afwisseling hebben in onze werkzaamheden en omdat er nog een paar zaken rond de situering van het raster uitonderhandeld moest worden, is het een over een jaar uitgespreide klus geworden. Zaterdag 15 september en vrijdag 21 september is het afgerond. Op zaterdag met een “voltallige” rastergroep en de vrijdag erop met de club van grijze eminenties. Hoewel dit keer er ook een aantal “jongeren”aanwezig waren, die toevallig verlof hadden van hun werk.

Zaterdag meldde de eerste zich al ruim voor 9.00 uur in de Thermiekbel. Hij was zo vroeg dat er nog even discussie ontstond of hij wel “koffie van de zaak” kreeg. Maar al snel vulde de groep zich aan en verstomde de discussie. Rond half tien trokken we met ruim 25 personen, waaronder Ruud die voor de eerste keer de sfeer van het rasteren kwam proeven, het veld in. In verband met vakanties van onze gastheren nam dit keer Dirk Wolf van de terreincommissie Terlet de honneurs waar. Hij heeft dat  uitstekend gedaan!! Na een prachtige ritje over het terrein, parkeerde we onze auto’s in de buurt van het startpunt van de klus. Eerst deelde Henk nog enige gesponsorde attributen uit aan diegene die nog niets hadden ontvangen.

Image

Wellicht was daardoor zijn aandacht even afgeleid, of het lag aan de bronst die in de lucht zat. De rest van de groep trok namelijk al enthousiast, maar ongestructureerd het veld in op zoek naar het startpunt. Tijdens die zoektocht werd nog een roedeltje van 4 kaalwild waargenomen. Door die verspreide benadering kon het gebeuren dat op twee plekken  een groep rasterachtigen aan de slag ging. De bevoorrading was hierop niet afgestemd, maar dankzij de mobieltjes verliep de bevoorrading met gaas en binddraad na enige tijd op rolletjes.

Image

Na een korte onderbreking voor de koffie, die keurig in het veld werd opgediend

Image

werd de draad weer opgepakt.

Tot aan de lunch was er al ongeveer 1 kilometer zwartwildraster weer voorzien van een manchet van dubbeltjes gaas.  Maar de maag begon te knorren, dus trokken we op pad naar de auto’s alwaar de lunch geserveerd zou worden. Je ziet hier een deel van het roedel rasterachtige uit de dekking komen op weg naar de voerweide. (foto 2671).


We waren nog amper bij de auto’s of Dirk kwam in een oude leger jeep aanrijden met soep, broodjes en een flesje koude thee. Het werd weer een gezellige en prima verzorgde picknick. Helaas riep Henk ons na een tijdje weer terug naar de werkelijkheid en togen we weer aan de slag.


Langs dit gedeelte van het raster waren diverse sporen van de bronst te zien, zoals geveegde en kapot geslagen dennetjes.


Tegen half drie was het mooi geweest voor deze dag. De rest, amper 500 meter was voor de komende vrijdag. In eerste instantie nuttigde we weer in het veld een hapje en een drankje; verzorgd door onze eigen cateraars Leo, Hélène en Piet. Er werden driepootjes en klapstoelen uit de auto’s gehaald, maar de echte rasteraars nam genoegen met een rol gaas om op te gaan zitten.

Image

Na deze versnapering in het veld gingen we nog even in de Thermiekbel bij het genot van een drankje afscheid nemen van onze gastheer.  Zo eindige weer een mooie dag op de Veluwe.

De vrijdag erop is de klus door een groep van ruim 15 rasterachtigen afgerond. Dit keer werd het beginpunt van het eerste stukje werk feilloos gevonden en togen we snel aan de slag.

Image

Binnen een uur was dit stukje van 300 meter klaar. We trokken dwars door het veld terug naar de auto’s

Image

Na een kopje koffie met appelgebak (het kan niet op) restte het laatste stuk direct achter de Thermiekbel. We vroegen ons af of het in deze drukkere hoek van het terrein nabij de bebouwing nog wel nodig was om het raster te beveiligen. De vele boonsels tussen de parkeerplaats en het raster gaf aan dat het geen verkeerd zaak was.
We kregen het net niet af voor de lunch., dus na de lunch  de echte finishing touch van de Terletse klus. Daarna werd er op de parkeerplaats nog even bijgetankt en gepraat. Eerst vanuit de kofferbak, later zitten op driepootstoeltjes en klapstoelen.

We danken onze gastheren van de Stichting  zweefvliegveld Terlet, voor de prettige samenwerking en de uitstekende verzorging van de inwendige mens. Daarnaast was het voor de rastergroep een uitgelezen mogelijkheid om dit stukje terrein, dat voor het merendeel is afgesloten voor publiek, eens te aanschouwen.

Image

Image